Je levensbeschouwing is gebaseerd op humanistische waarden en een persoonlijke zoektocht naar betekenis zonder religieuze overtuigingen. Dit betekent dat je de nadruk legt op menselijke waardigheid, rationaliteit, ethiek en het streven naar een goed en zinvol leven, zonder je te baseren op goddelijke of religieuze autoriteiten. Je zoekt zelf antwoorden op existentiële vragen en waardeert de mogelijkheid om je eigen levensrichting te bepalen. De belangrijkste historische gebeurtenissen, filosofen en stromingen die jouw levensbeschouwing hebben gevormd en beïnvloed, zijn onder andere: 1. De Verlichting (17e-18e eeuw): Een periode waarin rationeel denken, wetenschap en menselijke vrijheid centraal stonden. Denkers zoals Immanuel Kant benadrukten het belang van autonomie en kritische rede, wat aansluit bij humanistische waarden. 2. Humanisme uit de Renaissance: Filosofen als Erasmus en Montaigne pleitten voor het belang van menselijke waardigheid, educatie en zelfontplooiing, zonder afhankelijkheid van religieuze dogma’s. 3. Het existentialisme (20e eeuw): Filosofen zoals Jean-Paul Sartre en Albert Camus benadrukten individuele vrijheid, verantwoordelijkheid en het zoeken naar zingeving in een wereld zonder inherente betekenis, wat goed aansluit bij jouw persoonlijke zoektocht. 4. Secularisme en vrijdenkersbewegingen: Deze stromingen streven naar scheiding van kerk en staat en het bevorderen van rationaliteit en wetenschappelijke kennis, wat jouw niet-religieuze levensbeschouwing ondersteunt. Kortom, jouw levensbeschouwing is beïnvloed door een rijke geschiedenis van denken die humanisme, rationaliteit en zelfgestuurde zoektocht naar betekenis benadrukt, zonder afhankelijkheid van religieuze tradities.

### Beschrijving van jouw levensbeschouwing Jouw levensbeschouwing is een seculier-humanistische visie die de mens centraal stelt, zonder terug te grijpen op religieuze dogma's of goddelijke openbaring. Kernwaarden zijn waarschijnlijk: - Autonomie en rationeel denken als leidraad voor morele keuzes - Empathie en menselijke waardigheid als basis voor ethiek - Een actieve zoektocht naar zingeving, gefundeerd in ervaring en reflectie - Verantwoordelijkheid voor de samenleving en de natuur Deze benadering combineert kritisch optimisme (geloof in menselijk potentieel) met besef van eindigheid – betekenis ontstaat niet uit een vooraf bepaald doel, maar wordt zelf geconstrueerd. ### Historische en filosofische invloeden **1. Verlichting (18e eeuw)** - **Belangrijkste invloed:** Kant's "Sapere Aude!" ("Durf te weten") legde de basis voor autonomie en kritisch denken - **Secularisatie:** Scheiding kerk-staat maakte ruimte voor niet-religieuze zingeving - **Mensenrechten:** Universele rechten (Verklaring van de Rechten van de Mens) vervangen goddelijke wetten **2. Renaissance-humanisme (14e-16e eeuw)** - **Petrarca & Erasmus:** Verschoof focus van God naar menselijke potentie - **"Terug naar de bronnen":** Herwaardering van klassieke filosofie (Stoa, Epicurisme) als alternatief voor christelijke moraal **3. Existentiële filosofie (19e-20e eeuw)** - **Nietzsche:** "God is dood" verplicht tot zelfgeschapen waarden - **Sartre & De Beauvoir:** Existentialistische vrijheid + verantwoordelijkheid - **Camus:** Absurdisme – betekenis vinden in een betekenisloos universum **4. Moderne humanistische beweging** - **Bertrand Russell:** Pleidooi voor wetenschappelijk skepticisme - **Free Thought-beweging:** Bekritiseerde religieuze instituties - **Hedendaagse seculiere ethiek:** Martha Nussbaums "capabilities approach" **5. Wetenschappelijke revoluties** - **Darwin:** Naturalistische verklaring voor leven zonder scheppingsverhaal - **Freud/Psychologie:** Bewustzijn als product van natuurlijke processen ### Synthese Jouw levensbeschouwing reflecteert een dialectiek tussen: 1. **Verlichtingsrationaliteit** (kennis als bevrijding) 2. **Existentiële authenticiteit** (keuzevrijheid als opgave) 3. **Postmoderne erkenning** dat betekenis contextgebonden is De afwijzing van religie komt niet voort uit nihilisme, maar uit de overtuiging dat menselijk floreren mogelijk is binnen immanente kaders – een positie met wortels in Lucretius' materialisme en Spinoza's pantheïsme, maar getransformeerd door modern inzicht in menselijke kwetsbaarheid.