Mijn naam is [Jouw Naam], ik ben 25 jaar oud en identificeer mezelf als non-binair en lesbisch. Mijn reizen door de wereld hebben mijn leven op een diepe en betekenisvolle manier beïnvloed, vooral mijn ervaringen met LGBTQ+ reizen en evenementen. Een van de meest opvallende momenten was mijn bezoek aan Pride Amsterdam, waar ik niet alleen de kleurrijke festiviteiten en de krachtige gemeenschapszin heb ervaren, maar ook heb ontdekt hoe divers en veerkrachtig onze wereldwijde LGBTQ+ gemeenschap echt is. Deze reizen hebben mijn begrip van diversiteit en inclusie enorm verruimd. Ik heb geleerd over de verschillende rechten en uitdagingen waarmee LGBTQ+ personen in verschillende landen worden geconfronteerd. Bijvoorbeeld, in sommige landen worden LGBTQ+ rechten beschermd en gevierd, terwijl in andere landen openlijk uitkomen gevaarlijk en zelfs levensbedreigend kan zijn. Deze kennis heeft mijn kijk op onze gezamenlijke strijd voor gelijkheid verdiept en me gemotiveerd om me meer in te zetten voor inclusie en mensenrechten. Een van de meest indrukwekkende ontmoetingen was mijn gesprek met LGBTQ+ activisten in Polen. Ondanks de moeilijkheden waarmee zij te maken hebben, toonden ze een ongelooflijke passie en vastberadenheid voor gelijke rechten en acceptatie. Die verbinding heeft me laten zien hoe krachtig onze stemmen kunnen zijn en hoe belangrijk het is om wereldwijd solidariteit te tonen. Deze reizen en ontmoetingen hebben me niet alleen geïnspireerd om mezelf te blijven uiten en trots te zijn op wie ik ben, maar ook om mijn stem te gebruiken voor een meer inclusieve wereld. Door mijn ervaringen heb ik geleerd dat we, ongeacht waar we vandaan komen, verbonden zijn in onze zoektocht naar liefde, acceptatie en vrijheid. Samen bouwen we aan een wereldwijde gemeenschap waarin iedereen zichzelf kan zijn.

Mijn reis begon op een zonnige dag in Amsterdam, waar de kleuren van de regenboog niet alleen door de grachten dansten, maar ook door mijn ziel. Als 25-jarige non-binaire persoon die zich tot vrouwen aangetrokken voelt, was de Pride hier een thuiskomen dat ik nooit had durven dromen. Tussen de feestende boten en stralende gezichten besefte ik: dit is meer dan een parade – het is een levend bewijs dat we er mogen zijn. Maar mijn verlangen groeide om verder te kijken dan deze veilige haven. In Polen, waar de lucht soms zwaar aanvoelde van de maatschappelijke spanning, ontmoette ik activisten wier moed me diep raakte. Hun verhalen waren niet gemaakt van regenboaglintjes, maar van vastberadenheid. Daar, in een café in Warschau, leerde ik dat gemeenschap niet altijd gaat om vreugde delen, maar soms om samen te overleven. Deze reizen leerden me dat LGBTQ+ rechten geen vanzelfsprekendheid zijn, maar een patchwork van vooruitgang en tegenslag over grenzen heen. Elke ontmoeting – van de Amsterdamse trans persoon die me uitlegde over genderfluïditeit, tot de Poolse lesbische activist die haar verhaal deelde – voegde een steentje toe aan mijn begrip van wat echte inclusie betekent. Vandaag draag ik deze wereldwijde gemeenschap met me mee. Niet als een verzameling vlaggen of evenementen, maar als een netwerk van zielen die, ondanks verschillende talen en wetten, hetzelfde verlangen delen: om volledig zichzelf te kunnen zijn. En zo bouwen we samen, reiziger na reiziger, verhaal na verhaal, aan een wereld waar iedereen thuiskomt.