Mijn reis naar ouderschap is er een die ik met trots en vastberadenheid heb afgelegd. Als 25-jarige non-binaire persoon, die zich identificeert als lesbisch, heb ik altijd gedroomd van een liefdevol gezin. Het pad naar het ouderschap was niet altijd gemakkelijk, maar elke stap heeft me sterker en wijzer gemaakt. Mijn belangrijkste mijlpaal was de adoptie van mijn kind. Het proces was intensief en soms frustrerend, vooral omdat de juridische erkenning van mijn ouderschap niet vanzelfsprekend was. Het vereist veel doorzettingsvermogen en het navigeren door complexe wettelijke procedures. Maar het moment dat mijn kind officieel mijn juridische ouder werd, voelde als een overwinning op de obstakels en een bevestiging van onze band. Gedurende deze reis heb ik ook te maken gehad met uitdagingen op het gebied van erkenning en acceptatie. Niet iedereen begrijpt meteen onze situatie, maar door openheid en trots heb ik mijn familie en gemeenschap laten zien dat liefde in alle vormen bestaat. Het deel uitmaken van een LGBTQ+ oudergroep heeft mijn gevoel van gemeenschap en verbondenheid versterkt. Het delen van ervaringen, successen en moeilijkheden met anderen die vergelijkbare paden bewandelen, geeft me kracht en inspiratie. Deze ervaringen hebben mijn identiteit verdiept en mijn begrip van wat het betekent om een gezin te vormen en te onderhouden. Het heeft me geleerd dat liefde en toewijding de basis zijn, ongeacht traditionele normen of maatschappelijke verwachtingen. Voor anderen die nadenken over ouderschap binnen de LGBTQ+ gemeenschap, wil ik benadrukken: bereid je voor op emotionele uitdagingen. Het pad kan soms eenzaam en onzeker lijken, maar de kracht en liefde die je in je gezin stopt, maken alles de moeite waard. Vertrouw op jezelf, zoek steun bij gelijkgestemden en wees niet bang om je stem te laten horen. Jullie reis is waardevol en jullie liefde verdient erkenning.

Op mijn vijfentwintigste kijk ik terug op een reis die me leerde wat veerkracht écht betekent. Als non-binair persoon met een lesbische geaardheid voelde ouderschap lang als een verre droom – tot de dag dat ik het adoptiedossier opende en besefte: ons gezin zou ontstaan waar liefde de enige voorwaarde is. De weg naar juridische erkenning was een emotionele achtbaan. Elke stempel op de documenten voelde als een overwinning op systemen die niet voor ons zijn gemaakt. Maar in die strijd vond ik kracht in de gemeenschap: de LGBTQ+-oudergroep waar ik deel van uitmaak werd mijn anker. Tussen koffieklets en gedeelde verhalen ontdekte ik dat ons gezin niet alleen ons eigen verhaal schrijft, maar ook deel uitmaakt van een groter verhaal van verandering. Mijn identiteit bloeide op door het ouderschap. Waar ik vroeger soms twijfelde over mijn plek in de wereld, weet ik nu zeker: dit gezin bewijst elke dag dat liefde en toewijding de enige fundamenten zijn die tellen. Ons kind leert van jongs af aan dat gezinnen er in alle kleuren en vormen zijn – en dat is het mooiste geschenk. Aan andere LGBTQ+-mensen die dromen van ouderschap wil ik zeggen: laat je hart spreken, maar wees ook zacht voor jezelf. De emotionele uitdagingen zijn reëel – van goedbedoelde vragen tot bureaucratische hobbels – maar juist daarin ontdek je hoe sterk je bent. Zoek gelijkgestemden, vier elke kleine stap, en onthoud: jullie liefde is al het begin van een gezin.