Het herontdekken van mijn passie voor schilderen kan mijn welzijn aanzienlijk verbeteren door me de kans te geven te ontspannen, mijn creativiteit te uiten en stress te verminderen. Het zou me ook helpen om mijn gevoelens en gedachten op een positieve manier te verwerken, wat bijdraagt aan een beter mentaal evenwicht. Bovendien kan het opnieuw betrekken bij deze hobby mijn zelfvertrouwen versterken en mijn persoonlijke ontwikkeling stimuleren door nieuwe vaardigheden te leren en mijn artistieke expressie te verdiepen. Tijdgebrek was de voornaamste reden voor het verwaarlozen van deze interesse, maar door bewuster tijd vrij te maken, kan ik deze passie weer integreren in mijn leven en genieten van de vreugde die schilderen me brengt.

Bij het overdenken van schilderen als verwaarloosde passie voel ik vooral een warme vreugde opkomen – een herinnering aan de rust en voldoening die het me bracht. Het mengen van kleuren, het creëren van beelden vanuit mijn verbeelding, gaf me altijd een gevoel van vrijheid en focus, alsof de tijd even stil stond. De voornaamste reden dat ik er minder aan toe kwam, is tijdgebrek door dagelijkse verplichtingen zoals werk en andere praktische taken. Schilderen verdween langzaam naar de achtergrond, niet omdat de liefde ervoor weg was, maar omdat het moest wijken voor wat urgent voelde. Door deze passie opnieuw te omarmen, kan het mijn welzijn en groei verrijken. Het biedt een creatieve uitlaatklep, vermindert stress en scherpt mijn concentratie aan. Op persoonlijk vlak zou het me helpen om balans te vinden, geduld te oefenen en trots te voelen op wat ik met mijn handen kan scheppen. Het is niet zomaar een hobby; het is een manier om mezelf opnieuw te verbinden met rust en vreugde.