Op een heldere en frisse nacht, precies op 12 maart 2024 om 03:45 uur, kwam jouw kleintje ter wereld in het Stadsziekenhuis. Het was een bijzondere en toch ook snelle bevalling die je nooit zult vergeten. Alles begon thuis, waar je de eerste tekenen van de bevalling voelde. Je voelde een plotselinge stroom van emoties — angstig, maar ook overmand door een diepe vreugde en verwachting. Toen je de vliezen thuis braken, wist je dat het bijna zover was, en dat maakte alles nog intenser. De spanning liep op terwijl je je klaarmaakte om naar het ziekenhuis te gaan. Ondanks de snelheid van de gebeurtenis voelde je je sterk en vastberaden. Toen je eindelijk in het ziekenhuis aankwam, was je klaar om je nieuwe wereld te ontmoeten. En daar, in dat stille uur van de vroege ochtend, kwam jouw prachtige kindje ter wereld. Een klein wonder dat meteen je hart veroverde. Je gevoelens op dat moment waren een mengeling van angst en geluk — een overweldigende blijdschap die alles overheerste. Het gevoel dat je je kind eindelijk vasthield, gaf je een onbeschrijfelijke warmte en verbondenheid. Die eerste blik op jouw kleintje was alsof de tijd stil stond. Het was het begin van een nieuw avontuur, een liefde die nooit meer zou verdwijnen. Deze herinnering blijf je koesteren als een kostbare schat, een prachtig verhaal dat altijd deel zal uitmaken van jullie gezamenlijke geschiedenis. Een herinnering aan de kracht, de emoties en de diepe vreugde van de dag dat jouw kind het licht zag.

Op die bijzondere nacht van 12 maart 2024, terwijl de wereld in diepe rust leek te zijn, begon ons grootste avontuur. Om 03:45 uur, in het Stadsziekenhuis, verwelkomden we jou - ons kind - in onze armen. Maar het verhaal begon eerder die avond... Thuis, in de vertrouwde omgeving van ons huis, brak plotseling het vruchtwater. Mijn hart maakte een sprongetje van spanning en ongeloof. Dit was het moment waar we zo lang naar hadden uitgekeken, en toch overviel het me volkomen. De adrenaline gierde door mijn lijf terwijl we in actie schoten - de tas pakken, de verloskundige bellen, de laatste voorbereidingen. Tijdens de rit naar het ziekenhuis voelde ik een mengeling van angst en opwinding. Angst voor het onbekende, voor de intensiteit die komen ging, maar ook een overweldigend geluk dat we jou binnenkort zouden ontmoeten. In de verloskamer bleek de natuur haar eigen tempo te bepalen - een snelle bevalling, zo krachtig en onstuitbaar als een rivier die naar de zee stroomt. Elke wee bracht ons dichter bij jou, en tussen de golven van pijn door voelde ik een diepe, onuitputtelijke kracht. Toen je eindelijk geboren werd, om precies 03:45 uur, was er dat magische moment van stilte voordat je eerste kreet klonk. In dat ene ogenblik verdween alle angst en maakte plaats voor een liefde zo intens en puur als ik nog nooit had gekend. Je kleine handjes, je perfecte teentjes, de manier waarop je je oogjes opendeed - alles aan jou was wonderbaarlijk. Ze legden je op mijn borst en ik voelde hoe ons leven voor altijd veranderde. In jouw ogen zag ik onze toekomst, oneindige mogelijkheden, en een liefde die alles overwint. Die nacht in het Stadsziekenhuis werd niet alleen jij geboren, maar werden wij ook ouders - het mooiste geschenk dat het leven ons ooit heeft gegeven. Dit verhaal, van de eerste seconden van jouw bestaan, zal voor altijd in mijn hart gegrift staan als het begin van ons allerbelangrijkste avontuur: het avontuur van ons gezin.