Beste familie, vrienden en aanwezigen, Vandaag komen we bijeen om afscheid te nemen van Maria de Vries, een geliefde vriendin, dochter, moeder en gemeenschapspartner, die onverwacht en plotseling van ons is weggenomen. Het verlies dat wij voelen, is intens en onvoorstelbaar. In deze moeilijke momenten willen we niet alleen onze pijn delen, maar ook de herinneringen koesteren aan haar warmte, haar lach en haar onmiskenbare aanwezigheid in ons leven. Het is moeilijk te accepteren dat iemand zo plotseling wegvalt. Het brengt gevoelens van verdriet, onzekerheid en misschien zelfs boosheid met zich mee. Deze emoties zijn volmaakt menselijk en laten zien hoeveel Maria voor ons betekende. Haar afwezigheid laat een leegte achter die niet gemakkelijk te vullen is, maar tegelijk herinneren wij ons dat haar leven, hoe kort ook, vol betekenis was. Ze heeft ons geleerd om met liefde, vriendelijkheid en kracht door het leven te gaan. In deze periode van rouw is het belangrijk om te blijven herinneren dat het leven, hoe kwetsbaar ook, van grote waarde is. We moeten de momenten die we samen met Maria hebben gedeeld koesteren en haar nalatenschap van warmte en betrokkenheid voortzetten. Haar spirit leeft voort in onze herinneringen, in onze verhalen en in de manier waarop wij haar blijven eren. Laten we ook hoop blijven houden voor de toekomst. Het pad van rouw is niet rechtlijnig, maar met tijd en steun kunnen we de pijn een plek geven en ruimte maken voor nieuwe kracht en verbondenheid. In het delen van onze emoties en het ondersteunen van elkaar vinden we troost en kracht om door te gaan. Aan alle aanwezigen wil ik zeggen: jullie staan niet alleen in dit moeilijke proces. Samen vormen wij een gemeenschap van liefde en steun. Laten we elkaar vasthouden, herinneringen delen en de band die ons verbindt versterken. In onze verbondenheid vinden we de kracht om de leegte te vullen met herinneringen, liefde en hoop. Moge Maria rust vinden in de vrede, en mogen wij de moed vinden om verder te leven, gedragen door haar nalatenschap en onze onderlinge verbondenheid. Dank u wel.

Beste familie, vrienden en allen die Maria dierbaar was, Vandaag komen we samen met een zwaar hart, verbonden door een verlies dat voelt als een plotselinge inbreuk op ons bestaan. Het abrupte afscheid van Maria laat een leegte die woorden nauwelijks kunnen omvatten – een ruimte die eens gevuld werd met haar lach, haar warmte, en haar onvervangbare aanwezigheid. Voor haar familie betekent dit verlies het verbreken van een diepgewortelde band. De lege plek aan tafel, de stille momenten waar haar stem had moeten klinken – het zijn dagelijkse herinneringen aan een liefde die plotseling moest transformeren in herinnering. Voor haar vrienden is het het gemis van een vertrouwde ziel, iemand bij wie je altijd jezelf kon zijn. En voor onze gemeenschap is het het besef dat een stralend licht is gedoofd dat zovelen raakte. We mogen eerlijk zijn over de pijn. De verwarring, het ongeloof, de vraag “waarom?” – ze horen bij dit abrupte afscheid. Maar laten we in die pijn ook ruimte maken voor dankbaarheid. Dankbaarheid voor elk moment dat Maria deelde met ons. Voor de manier waarop ze levens raakte, voor de momenten van vreugde die ze schonk, voor de lessen die ze ons onbewust meegaf. Haar leven, hoe kort ook, had betekenis. Haar bestaan maakte verschil. In deze donkerte mogen we troost putten uit twee waarheden: ten eerste dat liefde niet sterft met de dood. De band die we met Maria delen, blijft bestaan in ieder gedeeld geheugen, ieder verhaal dat wordt doorverteld, iedere lach die haar herinnert. Ten tweede dat haar plotselinge heengaan ons herinnert aan de kostbaarheid van elk moment. Het daagt ons uit om bewuster te leven, met meer compassie en aandacht voor elkaar, als eerbetoon aan haar. Hoewel de weg van verdriet nog lang is, mogen we hoop koesteren. Hoop dat de scherpe rand van het gemis zal slijten, en plaats zal maken voor het zacht licht van herinnering. Hoop dat we ooit met meer glimlach dan tranen aan haar kunnen denken. Aan allen die hier samenkomen in verdriet: jullie hoeven dit niet alleen te dragen. Laten we elkaar steunen in de komende dagen, weken en maanden. Spreek haar naam uit. Deel jullie verhalen. Schroom niet om troost te vragen én te geven. Maria’s nalatenschap leeft voort in de verbondenheid die ze tussen ons heeft gebracht. We dragen Maria in ons hart verder. En in die gedachte zijn we voor altijd met haar verbonden. Met innige deelneming en een omhelzing voor ieder die treurt.