Vandaag marks de eerste verjaardag na het verlies van onze dierbare Thomas. Een dag die tegelijk hartverscheurend en bijzonder is, een moment om stil te staan bij het korte maar intensieve leven dat hij heeft geleefd. Thomas, met zijn sprankelende ogen en zijn onvoorwaardelijke liefde, bracht vreugde en warmte in ons leven op een manier die nooit vergeten zal worden. Deze dag herinnert ons aan de bijzondere eigenschappen die hem zo uniek maakten: zijn nieuwsgierigheid, zijn lach die alles verlichtte, en de onuitputtelijke liefde die hij gaf. Ondanks de pijn van zijn afwezigheid, voelen we nog steeds de kracht van de herinneringen die we samen deelden. Kleine momenten, zoals zijn glimlach, zijn zachte handje in de onze, en de vrolijke geluiden die hij maakte, blijven voortleven in ons hart en in de dagelijke routines van ons gezin. Thomas heeft ons geleerd over onvoorwaardelijke liefde, over vreugde vinden in kleine dingen, en over kracht in het omgaan met verdriet. Zijn korte leven heeft diepe indrukken achtergelaten en ons doen beseffen wat echt belangrijk is: elkaar liefhebben en koesteren. Laten we vandaag en alle dagen zijn nalatenschap eren door de liefde en warmte die hij bracht, levend te houden in onze tradities en in onze harten. Door zijn geest te herinneren in onze dagelijkse handelingen, blijven we verbonden met hem en geven we zijn leven betekenis. In het koesteren van deze herinneringen vinden we kracht en hoop, en weten we dat zijn liefde altijd bij ons zal blijven, stralend en onvergankelijk.

Lieve familie, Vandaag markeren we een dag die in gelijke mate door verdriet wordt omgeven als door liefde wordt gedragen – de eerste verjaardag sinds Thomas van ons heen ging. Zijn afwezigheid voelt als een stilte die nooit helemaal opgevuld zal worden, maar tegelijkertijd klinkt zijn lach nog steeds door in de herinneringen die we koesteren. Thomas’ leven was kort, maar zo intens vol betekenis. Hij heeft ons geleerd hoe oneindig veel liefde er in de kleinste momenten past. Herinner je je nog hoe zijn ogen fonkelden van nieuwsgierigheid? Hoe zijn handjes altijd naar de wereld reikten? Die pure, onvoorwaardelijke manier van zijn – zo vrij en vol vertrouwen – blijft een geschenk dat niemand ons ooit kan afnemen. Zijn invloed is nog steeds tastbaar aanwezig. In de manier waarop we elkaar steunen, in de tedere momenten van stilte waarin we zijn nabijheid voelen, in de kleine tekenen die ons doen beseffen dat hij nooit ver weg is. Thomas heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten, niet in jaren, maar in liefde. Laten we zijn nalatenschap eren door de vreugde die hij bracht voort te zetten. Misschien door op zijn verjaardag ballonnen op te laten, zijn favoriete verhaaltje voor te lezen, of simpelweg een extra moment van verbinding met elkaar te creëren. Zo houden we zijn geest levend – niet als een verdrietige herinnering, maar als een bron van licht die ons blijft leiden. Thomas mag dan niet langer fysiek bij ons zijn, zijn liefde is een vlam die nooit dooft. Vandaag eren we het geschenk dat hij was, het geluk dat hij bracht, en de lessen over wat echt belangrijk is die hij ons heeft meegegeven. Met heel veel liefde en verbondenheid