Het verlies van Jan de Vries brengt een diepe pijn en een leegte die moeilijk te bevatten is. Rouwen is een natuurlijk proces dat tijd en geduld vereist, en het is belangrijk om te weten dat elke stap die je zet, hoe klein ook, je dichterbij de verwerking brengt. Herinneringen aan Jan kunnen zowel hartverscheurend als troostend zijn; ze houden zijn liefde en aanwezigheid levend in je hart. Door deze herinneringen te koesteren, kunnen ze je kracht geven om het gemis een plek te geven en langzaam een nieuwe balans te vinden. Het verwerkingsproces verloopt niet lineair. Soms voel je je sterker, andere keren overspoeld door verdriet. Geef jezelf de ruimte om te voelen, te rouwen en te herstellen. Zoek steun in dierbaren, vrienden, of professionele hulp, want samen delen kan het pad verlichten. Kleine stappen, zoals het herinneren aan mooie momenten, het uiten van emoties, en het zorgen voor jezelf, helpen je om stap voor stap te wennen aan het nieuwe normaal. Blijf geloven dat er hoop is, zelfs in deze moeilijke tijden. Het pad van rouw is niet gemakkelijk, maar met tijd en liefde voor jezelf zul je leren om de pijn een plaats te geven. Jan zal altijd een deel van je blijven in je herinneringen en in de manier waarop je verdergaat. Vertrouw erop dat er licht aan het einde van de tunnel is, en dat elke dag, hoe zwaar ook, een nieuwe kans biedt op genezing en rust. Je bent niet alleen, en in de steun van anderen vind je kracht om verder te gaan.

Beste vrienden en dierbaren van Jan de Vries, In deze dagen van gemis voelen we samen het verdriet om het heengaan van iemand die zo dierbaar was. Rouw is als de zee: soms komen de golven van emotie onverwacht en overweldigend, op andere momenten is er een kalme stilte waarin herinneringen kunnen landen. Dit is een natuurlijk proces - geen weg die recht of snel is, maar wel een weg die leidt naar een nieuwe vorm van draagkracht. Elke herinnering aan Jan is als een kostbare steen in de stroom van de tijd. De momenten van vreugde, zijn kenmerkende glimlach, de wijze woorden die hij deelde - deze herinneringen mogen een troostende kracht worden. Ze helpen ons langzaam maar zeker om zijn levenslessen en liefde in ons hart te bewaren, terwijl we leren verder te gaan zonder zijn fysieke aanwezigheid. Geef jezelf de ruimte om te voelen wat er komt. Sommige dagen zal een traan genoeg zijn, andere dagen kun je misschien glimlachen om een gedeelde herinnering. Dit stap-voor-stap leren leven met het gemis is geen teken van vergeten, maar een manier om Jans nalatenschap op een nieuwe manier vorm te geven. Voor iedereen die steun zoekt in deze moeilijke periode: wees zacht voor jezelf en voor elkaar. De liefde die Jan gaf, blijft een onzichtbare draad die ons verbindt. In de stilte, in een gedeelde blik, in het samen delen van verhalen - daar vinden we elkaar en houden we zijn geest levend. Moge er troost groeien in het besef dat liefde nooit eindigt, maar transformeert. En moge er, tussen de momenten van verdriet, ruimte komen voor de vrede die ontstaat wanneer we beseffen dat sommige banden zelfs de dood overstijgen. Met meeleven en hoop, [Naam]