Schrijf een troostrijk gedicht over verlies en herinnering
description
Met deze prompt kan de gebruiker op een creatieve en emotionele manier zijn of haar verdriet en herinneringen uitdrukken. Het schrijven van een gedicht helpt bij het verwerken van emoties en biedt een unieke en persoonlijke manier om het leven van de overledene te eren. Dit onderscheidt zich van standaard condoleanceberichten door de poëtische en diepgaande aanpak.
prompt
try_prompt
Schrijf een troostrijk en persoonlijk gedicht over het verlies van <naam van overledene> en de herinneringen die je koestert. Beschri ... more
generate_helper
...
tags
ai_answers
provider: openai
model: gpt-4.1-nano
In stilte denk ik aan Jan de Vries,
Zijn lach die warmte bracht, zijn stem die kalmte gaf.
Een vriend, een gids, een licht in mijn bestaan,
Zijn aanwezigheid blijft, zelfs nu hij weg is gegaan.
De herinneringen dansen door mijn geest,
De gesprekken vol moed, de momenten die ik het meest koester.
Zijn wijze woorden, zijn zachte blik,
Ze blijven me bij, als een kostbare schat, een eeuwige klik.
Het gemis is groot, de leegte voelt zwaar,
Maar in mijn hart draag ik hem altijd bij me, klaar.
Want ieder herinnerd moment, elke glimlach, elk woord,
Geeft me kracht en hoop, brengt me weer in het lood.
Jan, je nalatenschap leeft voort in mijn ziel,
In de liefde die je gaf, in de herinneringen die ik koester en vil.
Je bent niet weg, je bent altijd dichtbij,
In elke zonnestraal, in mijn hart, blijf jij vrij.
Met tranen en met dankbaarheid sluit ik mijn ogen,
Voor de mooie tijd die wij samen hebben mogen bewonen.
En in dat koesteren vind ik troost en kracht,
Omdat jouw liefde en herinnering mijn hart altijd verzacht.
provider: deepseek
model: deepseek-chat
In stille uren denk ik aan jou, Jan,
Aan hoe de wereld nu wat stiller staat.
Jouw lach, die elk gesprek zo licht kon maken,
Is nu een echo die door kamers waait.
Ik zie je nog zitten in de tuinstoel,
Met ogen vol verhalen en geduld.
Hoe je de vogels op hun naam kon noemen,
En elk seizoen begroette als een vriend.
Soms grijpt het verdriet me onverwacht,
Als ik een plek zie waar je vaak moest zijn.
Dan voelt de leegte als een koude winter,
En vraag ik me af: had ik meer moeten zeggen?
Maar tussen tranen groeit ook dankbaarheid,
Voor al die jaren die je met ons deelde.
Jouw wijze woorden in moeilijke tijden,
De warme hand op een bezorgd voorhoofd.
Je bent niet weg, slechts op een andere plek,
Tussen de herinneringen die blijven.
In elk lentezonnetje op het terras,
In elke merel die het morgenlied zingt.
En als ik door de oude foto's blader,
Voel ik je aanwezigheid weer even dicht.
Dan weet ik dat geen afscheid echt voor altijd is,
Zolang we dragen wat je ons hebt gegeven.
Rust zacht, lieve Jan, in vredige gronden,
Jouw licht schijnt door in ieder die je kende.
En in mijn hart, waar jouw herinnering woont,
Blijf je voor altijd thuis.

