Het verlies van Oma Maria na een lange periode van intensieve verzorging is een diepe en complexe gebeurtenis die veel emoties met zich meebrengt. Het is volkomen normaal om gevoelens van verdriet, leegte, schuld of verwarring te ervaren. Je hebt zo lang voor haar gezorgd, haar liefde en nabijheid gedeeld, en dat maakt dat haar afwezigheid een grote leegte achterlaat in je hart en dagelijks leven. Deze rouw is uniek en vraagt tijd en aandacht. Het is belangrijk om jezelf de ruimte te geven om te voelen wat je voelt, zonder jezelf te veroordelen. Het verlies kan gevoelens van verandering en onzekerheid met zich meebrengen, omdat je niet alleen haar aanwezigheid mist, maar ook de structuur en de rituelen die je samen had opgebouwd. Het verwerken van dit verlies betekent ook dat je de tijd neemt om de herinneringen en de waardevolle momenten te koesteren. Denk aan de zorgmomenten, de gesprekken, de lachmomenten en de kleine gebaren die jullie verbonden. Deze herinneringen vormen een bron van warmte en kracht, ook al is haar fysieke aanwezigheid er niet meer. Om te gaan met gevoelens van leegte en verandering, kan het helpen om je gevoelens te delen met vertrouwde mensen, zoals familie, vrienden of een professionele hulpverlener. Het delen van herinneringen en gevoelens kan de pijn verzachten en je helpen om de nieuwe situatie te accepteren. Daarnaast is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen: rust nemen, bewegen, en activiteiten doen die je vreugde brengen. Rituelen, zoals het maken van een herinneringsboek of het onderhouden van een speciale plek voor Oma Maria, kunnen troost bieden en een manier zijn om haar te blijven eren. Koester vooral de mooie momenten die jullie samen beleefden. Ze blijven je bij, geven je kracht en herinneren je aan de diepe band die jullie hadden. Het is oké om verdriet te voelen, maar ook om ruimte te vinden voor dankbaarheid voor de tijd die je met haar hebt gedeeld. Weet dat je niet alleen bent in deze moeilijke periode. Het rouwen is een proces dat tijd kost, en elke stap die je zet, hoe klein ook, is een teken van verwerking en liefde. Geef jezelf de tijd en de ruimte om te helen, en wees mild voor jezelf terwijl je deze nieuwe levensfase ingaat.

Lieve vriend, Wat een intensieve en liefdevolle periode heb je doorgemaakt. Het verlies van je dierbare Oma Maria voelt ongetwijfeld als een diep gat, niet alleen omdat je haar mist, maar ook omdat de zorg voor haar zo’n groot deel van je leven was. Die bijzondere band die ontstaat tijdens de mantelzorg – vol toewijding, geduld en gedeelde momenten – maakt dit afscheid extra complex. Het is volkomen begrijpelijk dat je nu een mix van emoties ervaart: verdriet, leegte, misschien zelfs een gevoel van verloren doelgerichtheid. De dagelijkse routine die eerst zo gevuld was met kleine zorgtaken en bezoekjes, voelt nu stil en leeg. Dat is een natuurlijk gevoel na zo’n langdurige periode van betrokkenheid. Geef jezelf de ruimte om te merken dat dit een grote overgang is. Het is niet raar om je soms ontheemd te voelen, of om op bepaalde momenten van de dag automatisch te denken: ‘Nu moet ik even naar oma.’ Die gewoontes zijn een teken van je liefde en toewijding. Om met die leegte om te gaan, kan het helpen om langzaam nieuwe ritmes in te bouwen. Begin klein: een wandeling op het tijdstip dat je normaal bij haar was, een kop thee drinken terwijl je terugdenkt aan een fijn moment, of het bijhouden van een dagboek waarin je zowel je verdriet als je dankbaarheid kwijt kunt. Wees mild voor jezelf als sommige dagen zwaarder zijn dan andere. Rouw kent geen tijdslimiet, en al helemaal niet na zo’n intense zorgperiode. Koester vooral de mooie herinneringen aan de momenten van verbinding – de gesprekken, de stille aanwezigheid, de keren dat je samen kon lachen of een hand vasthoud. Misschien helpt het om een herinneringshoekje in te richten met een foto van haar, een bloemetje, of een voorwerp dat jullie samen dierbaar hadden. Of schrijf haar af en toe een brief, alsof je haar nog even vertelt hoe het met je gaat. Zo blijft de liefde levend, ook al is zij er niet meer fysiek. Bedenk ook dat jíj er mocht zijn in haar laatste levensfase. Dat is iets om trots op te zijn, ook al voelt het nu vooral als gemis. Je hebt iets heel kostbaars gegeven: tijd, aandacht en een thuis in jouw hart. Dat verdriet nu zo diep voelt, bewijst alleen maar hoe betekenisvol die tijd was. Wees zacht voor jezelf in deze overgang. Je hoeft niet meteen ‘verder’. Geef je hart de tijd om zowel het verdriet als de dankbaarheid te dragen. En onthoud: je staat er niet alleen voor. Deel je verhaal wanneer het je uitkomt, en laat anderen ook voor jou zorgen, net zo liefdevol als jij voor Oma Maria hebt gezorgd. Met een warme knuffel en veel begrip.