Het verlies van Oma Maria is een diepe en complexe pijn, vooral omdat haar ziekte van dementie haar manier van zijn en herinneringen heeft beïnvloed. Rouwen bij dementie brengt unieke uitdagingen met zich mee; het is niet alleen het verlies van haar fysieke aanwezigheid, maar ook het verdriet om het verlies van de persoon die ze was vóór de ziekte. Je ervaart mogelijk een dubbel verlies: eerst het afscheid van haar in haar oude, vertrouwde vorm en nu het fysieke afscheid dat volgt. Het is volkomen begrijpelijk dat je je hierin soms overweldigd voelt. Geef jezelf de ruimte om deze gevoelens toe te laten en te erkennen dat rouwen een proces is dat tijd nodig heeft. Het is belangrijk om te weten dat je niet alleen bent in deze complexe reis. Neem de tijd om je herinneringen te koesteren en de momenten te herinneren die jullie samen hebben gedeeld vóór de ziekte. Deze herinneringen kunnen een bron van troost en kracht zijn. Een manier om de mooie herinneringen levend te houden, is door het verzamelen van foto’s, brieven of voorwerpen die haar en de herinneringen aan haar vertegenwoordigen. Het delen van verhalen met familie en vrienden kan ook helend werken en helpt om haar spirit en jullie gezamenlijke liefde levendig te houden. Daarnaast kan het helpen om ruimte te geven aan je gevoelens, of dat nu verdriet, boosheid of verwarring is. Zoek steun bij mensen die je begrijpen en accepteer dat het rouwproces voor iedereen anders verloopt. Soms kan het ook waardevol zijn om met een professionele hulpverlener te praten, die je kan begeleiden in dit complexe proces. Weet dat het oké is om te rouwen op jouw eigen manier en tempo. Het verlies van Oma Maria mag en kan je diep raken, en het is juist door die gevoelens te erkennen dat je haar herinnering op een liefdevolle en respectvolle manier kunt blijven koesteren.

Beste lieve vriend, Wat verdrietig dat je afscheid hebt moeten nemen van je dierbare Oma Maria. Dit verlies voelt ongetwijfeld extra complex en zwaar, omdat de dementie jullie al zo lang een stuk van haar ontnam. Het gemis dat je nu ervaart, is er een dat al jaren sluimerde – en dat maakt dit rouwproces zo bijzonder ingewikkeld. Ik begrijp heel goed dat dit voelt als een dubbel verlies. Eerst verloor je geleidelijk aan de Oma Maria zoals je haar kende: haar karakter, haar herinneringen, haar unieke manier van zijn. En nu is er ook het fysieke afscheid, het definitieve einde. Die gelaagdheid van verdriet mag er zijn. Het is volkomen normaal dat je door elkaar heen rouwt om de persoon die ze was vóór de ziekte, om de moeilijke jaren die volgden, en om de leegte die nu achterblijft. Weet dat het oké is om gemengde gevoelens te hebben. Verdriet om het einde van haar lijden, maar ook boosheid om wat de dementie jullie allemaal afnam. Een gevoel van opluchting vermengd met intens gemis. Er is geen blauwdruk voor rouw, zeker niet in deze situatie. Geef jezelf de ruimte en tijd om al deze emoties te doorvoelen, zonder oordeel. Om de mooie herinneringen aan Oma Maria – aan de vrouw die ze vóór de dementie was – te koesteren, kun je misschien deze dingen proberen: - Blader door oude fotoalbums en herbeleef die kostbare momenten van vroeger. De lach die je zo goed kent, de wijze woorden die ze sprak, de warmte die ze uitstraalde. - Schrijf haar eigenschappen en anekdotes op. Wat maakte Oma Maria zo speciaal? Haar grappige gewoontes, haar lievelingsgerecht, de wijze levenslessen die ze je meegaf? - Doe dingen die jullie verbinden: bak haar signature taart, bezoek haar favoriete plekje in het park, of luister naar de muziek waar ze zo van hield. - Praat over haar, deel verhalen met familie en vrienden. Zo houd je haar levend in jullie gesprekken en harten. Besef ook dat de liefde die je voor haar voelde – en zij voor jou – nooit is verdwenen. Die verbinding gaat veel dieper dan welke ziekte ook. De dementie kon haar geheugen aantasten, maar niet de band die jullie deelden. Wees zacht voor jezelf in deze periode. Rouw kent geen tijdslimiet en geen vaste route. Het is een weg die je in je eigen tempo mag bewandelen. Als het even te zwaar wordt, weet dan dat je niet alleen hoeft te zijn – praat erover, zoek steun bij dierbaren, of zoek professionele begeleiding als dat goed voelt. Oma Maria's nalatenschap leeft voort in de verhalen die jullie over haar vertellen, in de wijze waarop ze jou heeft gevormd, en in de liefde die ze je gaf. Koester die erfenis, en laat haar op die manier altijd een plek in je hart behouden. Veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd.