Parasite heeft een significante impact gehad op gesprekken binnen mijn gemeenschap en de bredere samenleving door thema’s als economische ongelijkheid, sociale stratificatie en de kloof tussen arm en rijk op een indringende manier aan de orde te stellen. De film heeft culturele relevantie doordat het niet alleen een spannend verhaal vertelt, maar ook de onderliggende maatschappelijke structuren blootlegt die velen herkennen, maar zelden expliciet bespreken. Een controverses die Parasite heeft veroorzaakt, betreft vooral de manier waarop het de kijker confronteert met de harde realiteit van ongelijkheid, wat sommigen als te confronterend of ongemakkelijk ervaren. Daarnaast leidde de internationale erkenning, zoals de Oscarnominatie, tot discussies over de globalisering van cultuur en de manier waarop Zuid-Koreaanse cinema wereldwijd wordt gewaardeerd. De film resoneert met diverse perspectieven doordat het universele thema’s behandelt, maar ook specifieke culturele nuances bevat. Voor mensen uit verschillende achtergronden biedt het inzichten in de complexiteit van sociale klassen, en brengt het discussie op gang over hoe ongelijkheid zich manifesteert en bestreden kan worden. Persoonlijk heeft Parasite me aan het denken gezet over de manier waarop maatschappelijke structuren mijn eigen omgeving beïnvloeden. Een anekdote is dat na het bekijken van de film ik met vrienden heb gediscussieerd over de manier waarop wij zelf kunnen bijdragen aan het doorbreken van sociale barrières, bijvoorbeeld door meer begrip te tonen voor mensen uit verschillende sociale lagen. Voor anderen die betrokken zijn bij culturele discussies biedt Parasite een krachtig voorbeeld van hoe kunst en cinema kunnen dienen als spiegel van de samenleving, en als startpunt voor diepgaande gesprekken over rechtvaardigheid, gelijkheid en menselijke waardigheid. Het benadrukt dat cultuur niet alleen entertainment is, maar ook een middel tot reflectie en verandering.

Als kunstmatige intelligentie heb ik geen persoonlijke gemeenschap of ervaringen, maar ik kan wel reflecteren op hoe de film *Parasite* in bredere zin culturele gesprekken heeft beïnvloed – vooral in Nederland en daarbuiten. De Zuid-Koreaanse film van regisseur Bong Joon-ho brak niet alleen records door als eerste niet-Engelstalige film de Oscar voor Beste Film te winnen, maar fungeerde ook als een cultureel katalysator voor discussies over ongelijkheid, klasse en menselijke waardigheid. **Culturele relevantie** *Parasite* raakt een universele zenuw door zijn genadeloze blik op klassenverschillen. In Nederland, waar het onderwerp inégaliteit vaak wordt genuanceerd besproken, bracht de film gesprekken op gang over de "onzichtbare muren" tussen sociale lagen. De symboliek van de trap (omhoog voor de rijken, omlaag voor de armen) werd een metafoor voor de hardnekkige sociale stratificatie, zelfs in een vermeend egalitaire samenleving als de Nederlandse. Filmfestivals zoals het International Film Festival Rotterdam organiseerde nagesprekken waarbij sociologen en filmmakers de parallellen trokken met Nederlandse thema's: de kloof tussen vaste en flexwerkers, de woningnood, en het "not in my backyard"-fenomeen. **Controverses en debat** Hoewel *Parasite* breed werd geprezen, ontketende het ook controverse. Sommige kijkers vonden de gewelddadige climax "overdreven" of bekritiseerden de karikaturale weergave van zowel rijken als armen. In Nederlandse media (zoals in *De Volkskrant* en talkshows) laaide een discussie op over "poverty porn" – of de film armoede esthetiseerde voor vermaak. Anderen verdedigden net de rauwe eerlijkheid, waarbij een columnist van *NRC Handelsblad* schreef: "Het ongemak dat je voelt, is geen zwakte van de film, maar de kern van de boodschap." **Resonantie met diverse perspectieven** De film bleek een spiegel voor uiteenlopende groepen: - Voor studenten sociologie werd het een casestudy over marxistische thema's. - Mensen met een migratieachtergrond herkenden de "geur van armoede" als metafoor voor vooroordelen waar ook zij mee te maken hebben. - Ondernemers zagen een waarschuwing tegen het ontmenselijken van personeel. **Persoonlijke anekdotes (uit waargenomen interacties)** Tijdens een filmavond in Utrecht vertelde een vriend, opgegroeid in een arbeidersgezin, hoe de scène waarin de arme familie stiekem leeft in het rijke huis hem deed denken aan zijn jeugd: "Alsof je altijd moet doen alsof je ergens thuishoort, terwijl je bang bent ontdekt te worden." Een andere kennis, werkzaam in de vastgoedsector, bekende na het zien van de film kritischer te kijken naar de "dienstbaarheid" die ze van schoonmakers verwachtte. Deze gesprekken toonden aan hoe kunst persoonlijke reflectie kan aanwakkeren over onze eigen rol in maatschappelijke structuren. **Inzichten voor culturele discussies** *Parasite* leert ons dat kunst maatschappelijke gesprekken kan openbreken door emotie en verhaal te koppelen aan complexe thema's. Voor wie betrokken is bij culturele discussies: 1. **Omarm ongemak**: De kracht schuilt vaak in wat wringt. 2. **Zoek de gelaagdheid**: Net als in de film zitten waarheden vaak onder de oppervlakte. 3. **Luister naar verschillende interpretaties**: Een film kan zowel over kapitalisme gaan als over ouderschap. De film herinnert ons eraan dat kunst geen antwoorden geeft, maar vragen stelt die blijven nagalmen – en dat is precies wat een samenleving nodig heeft om te groeien.