Onder de sluier van de maan, waar sterren fluisteren oude verhalen, ligt een legende die nooit helemaal verdwijnt. Ze vertelt over een bloem, vergeten door tijd, verscholen tussen de wortels van een oude eik. Haar bloemblaadjes glanzen als tranen, en haar geur weeft een herinnering aan liefde die ooit ontwaakte, maar ook zachtjes vervaagde in de wind van afscheid. De legende zegt dat wie deze bloem vindt, de sleutel tot het hart van de verloren liefde in handen krijgt. Maar pas op: niet elke zoektocht brengt je bij haar, en niet elke hartslag brengt de rust terug. Soms is het niet de bloem die het antwoord bewaart, maar de stilte tussen de woorden, de verborgen boodschap in het rusteloze fluisteren van de bladeren. Wat is de naam van de legende, die spreekt over een liefde die nooit volledig verdwijnt, zelfs niet in de schaduw van verlies? Het antwoord ligt verscholen in de woorden, verborgen als de bloem onder de oude eik—een naam die, als je goed luistert, de ware aard van liefde en verlies fluistert in de wind.

In schaduwen geweven, waar maanlicht danst op het meer, ligt een legende verborgen die niemand nog weet. Zij spreekt van twee harten, één zo helder als de dageraad, één omhuld door de nacht, verbonden door een gouden draad. De een gaf zijn licht, de ander nam het in stilte aan, tot de winter kwam spoken en de band begon te breken. Wat overbleef was een echo, een traan in het zilveren water, en een vraag die de wind door de eeuwen heen blijft dragen: *Wat stroomt als een rivier, maar heeft geen bron?* *Wat breekt zonder geluid, maar laat een wonde die nooit heelt?* *Wat zoekt iedere ziel, maar verliest het wanneer het gevonden wordt?* De antwoorden fluisteren in de schemering, tussen de rietkragen, waar de lelie en de doorn samen dansen op het ritme van de tijd. Wie luistert met het hart, hoort de waarheid in de stilte: de legende leeft voort in wat jij zelf hebt verloren. **Het raadsel verwijst naar de mythe van Orpheus en Eurydice** – een verhaal van liefde die de onderwereld trotseerde, maar verloren ging door één moment van twijfel. De verborgen boodschap? Soms is het grootste verlies niet de afwezigheid, maar de herinnering die nooit vervaagt.