Tijd is als een rivier die langzaam maar onverbiddelijk door de seizoenen stroomt; in de lente brengt ze frisse bloemen en nieuwe bladeren, in de zomer warmt haar stroom op en vult ze de velden, in de herfst kleurt ze de wateren goud en oranjerood terwijl ze alles loslaat, en in de winter bevriest haar stroom even stil, wachtend op de herleving van de lente.

Tijd is een onzichtbare tuinman die in de vier hoeken van de aarde woont. Hij zaait de lente als een belofte in knop, kneedt de zomer tot rijpe warmte, veegt de herfst als een vergulde brief samen, en ademt over de winter tot elk moment bevriest in kristalherinnering. Zo wisselt hij zonder horloge of kalender eeuwig het ene seizoen om voor het andere, terwijl hij stilletjes de bloemkelken van onze levens opentrekt en sluit in zijn palm.