**De kleine draak en de slimme eekhoorn: Een avontuur in het Magische Bos** Er was eens een kleine, glanzende draak genaamd Flammie. Hij had heldere, blauwe ogen en een zachte, groene schubben die glansden in de zon. Flammie woonde hoog in een grote berg, ver weg van de mensen en de andere dieren. Hij was heel nieuwsgierig en hield van avontuur, maar hij voelde zich soms een beetje alleen. In het bos, vlakbij de berg, woonde een slimme eekhoorn genaamd Sjaak. Sjaak had een pluizige staart en grote, nieuwsgierige ogen. Hij was altijd op zoek naar nieuwe dingen om te ontdekken en slimme oplossingen voor problemen. Sjaak was een echte vindingrijke vriend! Op een dag, terwijl Flammie door de lucht vloog, zag hij iets glinsteren tussen de bomen. Het was Sjaak, die met een klein, glanzend voorwerp in zijn pootje zat. “Hoi Sjaak!” riep Flammie. “Wat heb je daar?” Sjaak keek op en glimlachte. “Hoi Flammie! Dit is een magische sleutel. Ik heb gehoord dat er een verborgen schat ligt in het hart van het Magische Bos. Maar ik weet niet precies waar ik moet zoeken. Wil je me helpen?” Flammie was meteen enthousiast. “Natuurlijk! Een avontuur samen, dat klinkt geweldig!” Zo begonnen ze aan hun zoektocht. Sjaak gebruikte zijn slimme hoofd en bedacht aanwijzingen en raadsels om de weg te vinden. Flammie vloog hoog in de lucht om uit te kijken en de omgeving te verkennen. Onderweg kwamen ze een oude, wijze uil tegen. “De schat ligt niet zomaar ergens,” zei de uil. “Je moet de gouden bloem vinden die alleen ’s nachts bloeit, onder het licht van de maan. Daar ligt de sleutel tot de schat.” Sjaak en Flammie bedankten de uil en gingen verder. Ze zochten onder de donkere sterrenhemel en vonden de gouden bloem, die schitterde als een ster. Sjaak sprong er voorzichtig naar toe en plukte de bloem. Toen gebeurde er iets wonderlijks: de bloem opende zich en gaf een zachte gloed af. Plotseling begon een oude boom te praten. “Jullie hebben de juiste bloem gevonden,” zei de boom met een diepe stem. “De schat ligt onder de wortels van deze boom, maar alleen diegene die echt vriendschap en vertrouwen heeft, kan de schat openen.” Flammie en Sjaak keken elkaar aan. Ze begrepen dat het niet om goud of juwelen ging, maar om de kracht van vriendschap en samen iets moois te ontdekken. Ze legden de gouden bloem bij de wortels en voelden hoe de aarde begon te gloeien. Toen de aarde opende zich en een prachtige, glinsterende schat tevoorschijn kwam, vol kleuren en licht. Het was geen gewone schat, maar een magisch geschenk dat de kracht had om het bos nog mooier en gelukkiger te maken. Vanaf die dag wisten Flammie en Sjaak dat de grootste schat de vriendschap was die ze hadden gedeeld. Ze speelden, lachten en beleefden nog vele avonturen samen, altijd klaar voor nieuwe ontdekkingen in het Magische Bos. **Einde.** **Les:** Vriendschap en samenwerken maken avonturen nog specialer!

**Timo de Draak en Pippa de Eekhoorn: Het Geheim van de Glinsterfontein** Hoofdstuk 1: Een Bijzondere Ontmoeting Aan de rand van het Toverwoud, waar de bomen fluisteren en de bloemen zachtjes zingen, woonde Timo. Timo was een kleine draak met felgroene schubben en vleugels als regenbogen. Maar er was iets bijzonders aan Timo: in plaats van vuur, spuugde hij fonkelende zeepbellen! De andere draken lachten hem soms uit. "Een draak die bellen blaast? Dat kan toch niet!" zeiden ze. Daarom speelde Timo vaak alleen. Iets verderop, hoog in een holle eik, woonde Pippa. Pippa was een slimme, roodbruine eekhoorn met een pluizige staart en een bril van berkenbast. Ze hield van boeken lezen en puzzels oplossen. Maar Pippa was ook een beetje een bangerik. Ze durfde nooit ver van haar boom weg, uit angst om te verdwalen. Op een zonnige ochtend, terwijl Timo treurig bellen stond te blazen, rolde er eentje tegen Pippa's boom. *PLOP!* De bel spatte uiteen in duizend regenboogdruppeltjes. Pippa keek nieuwsgierig naar beneden. Ze zag de kleine draak en zijn prachtige bellen. "Hallo daar!" riep Pippa voorzichtig. Timo schrok en keek op. "O... hallo," mompelde hij. "Wat maak je mooie bellen!" zei Pippa. "Echt waar?" vroeg Timo verbaasd. "De anderen vinden het maar stom." "Welnee," zei Pippa. "Ze zijn magisch! Ik heb zoiets nog nooit gezien." Zo begon hun vriendschap. Timo liet Pippa zijn mooiste bellen zien, en Pippa vertelde Timo spannende verhalen die ze in haar boeken had gelezen. Hoofdstuk 2: De Verdwenen Glinstering Op een dag was het bos dof en stil. De bloemen zongen niet meer, en de bladeren aan de bomen hingen er treurig bij. Zelfs Timo's bellen waren saai en kleurloos. "Wat is er aan de hand?" vroeg Timo bezorgd. Pippa, die in een oud boek aan het lezen was, keek op. "Volgens dit boek is er iets mis met de Glinsterfontein," zei ze. "De fontein geeft magie en vreugde aan het bos. Als hij stopt met stromen, verliest het bos zijn kleur en geluk." "We moeten de Glinsterfontein vinden en helpen!" riep Timo. Pippa beefde. "Maar... de fontein ligt diep in het Donkere Dal. Daar durf ik niet heen!" "Samén durven we het wel," zei Timo moedig. "Jij bent zo slim, je kunt de weg vinden. En ik... ik zal voor je zorgen." Pippa dacht even na. Haar vriend had haar hulp nodig. Ze zette haar bril stevig op haar neus. "Goed. Samen gaan we op avontuur!" Hoofdstuk 3: Het Grote Avontuur Met een kaart die Pippa had getekend, gingen ze op pad. Het Donkere Dal was eng. De bomen waren er kaal, en het was er stil... té stil. Opeens verscheen er een grote, modderige modderpoel op hun pad. Ze konden er niet omheen. "Hoe komen we hier overheen?" piepte Pippa. Timo's ogen lichtten op. "Ik heb een idee!" Hij blies een paar extra grote zeepbellen. "Spring erin, Pippa!" Pippa sprong in een bel, en Timo in een andere. De bellen dreven zachtjes over de modderpoel heen. Pippa giechelde. "Dit is leuk!" Even later kwamen ze bij een hoge rotswand. De ingang van de grot waar de fontein zou moeten zijn, was hoog boven hen. "Nu kunnen we niet verder," zuchtte Timo. "Wacht eens," zei Pippa. Ze wees naar een wirwar van klimplanten. "Als ik deze planten in een bepaalde volgorde vastpak, volgens het patroon in mijn boek, dan..." Ze klom behendig omhoog en trok aan een paar planten. *Klik!* Er verscheen een verborgen trap in de rots! "Je bent geweldig, Pippa!" riep Timo blij. Hoofdstuk 4: Het Geheim van de Fontein Binnen in de grot zagen ze de Glinsterfontein. Maar er stroomde geen water meer uit. Een grote, grijze steen blokkeerde de opening. Op de steen stonden vreemde symbolen. "Het is een raadsel!" fluisterde Pippa. Ze bestudeerde de symbolen. "Ik denk dat we de symbolen in de juiste volgorde moeten aanraken." Samen werkten ze. Timo, die hoog kon vliegen, raakte de bovenste symbolen aan. Pippa, die snel en slim was, las de aanwijzingen voor. Het was een puzzel over vriendschap! Symbolen voor 'samen', 'delen' en 'lachen' moesten worden gekozen. Toen ze het laatste symbool aanraakten, begon de steen te trillen. Met een zacht *whoosh* rolde hij opzij. Helder, glinsterend water spoot uit de fontein, de grot in, en stroomde daarna het dal in. Hoofdstuk 5: Een Feest van Vriendschap Terug in het Toverwoud was alles veranderd! De kleuren waren terug, feller dan ooit. De bloemen zongen een vrolijk liedje, en overal dansten lichtjes. Alle dieren van het bos waren bijeen gekomen. Zelfs de draken die Timo eerst uitlachten, stonden er. "Jullie hebben het bos gered!" riep de uil, de wijze leider van het bos. "Timo was zo dapper," zei Pippa. "En Pippa was zo slim," zei Timo. "Zonder haar was het me nooit gelukt." De draken beseften hoe speciaal Timo was. Zijn zeepbellen waren niet stom, ze waren uniek en hadden geholpen het bos te redden! Iedereen vierde feest. Timo blies de mooiste, kleurrijke bellen, en Pippa danste er tussendoor. Vanaf die dag waren Timo en Pippa de beste vrienden. Timo leerde Pippa dat avontuur niet eng hoeft te zijn als je een vriend hebt. En Pippa leerde Timo dat iedereen iets bijzonders heeft, ook al is het anders. Samen beleefden ze nog vele avonturen, want in het Toverwoud was er altijd wel iets te ontdekken... maar dat is een verhaal voor een andere dag. **Einde**