Er was eens een meisje genaamd Emma. Emma was een vrolijk en nieuwsgierig kind dat in een klein dorpje woonde. Op een dag hoorde ze dat de grote speeltuin in het dorpje kapot was gegaan en dat de kinderen daar nu niet meer konden spelen. Iedereen was heel verdrietig. Emma wilde graag helpen, maar ze wist niet precies hoe. Toen herinnerde ze zich dat ze vroeger altijd heel goed kon luisteren en dat ze altijd heel lief was voor haar vriendjes. Ze dacht: “Misschien kan ik iets doen om te helpen!” Emma liep naar de dorpsoudste en vroeg: “Hoe kan ik helpen?” De dorpsoudste keek haar vriendelijk aan en zei: “Weet je, Emma, misschien kun jij iets bedenken dat de kinderen blij maakt, zolang de speeltuin niet gemaakt kan worden.” Emma kreeg een idee! Ze liep snel naar haar huis en verzamelde alle knutselspullen die ze kon vinden. Ze maakte kleurrijke tekeningen van de speeltuin en van vrolijke kinderen die samen speelden. Ze versierde de straat met haar tekeningen en maakte een kleine tentoonstelling. Iedereen in het dorpje kwam kijken en was blij dat Emma zo'n mooi idee had. Omdat Emma zo enthousiast was, vroeg ze de volwassenen of ze misschien konden helpen om de tekeningen op grote borden te hangen. De mensen vonden het een geweldig idee en samen maakten ze een vrolijke ‘Speeltuin van de Toekomst’. Emma’s initiatief bracht iedereen bij elkaar en maakte het dorpje nog liever. Soms liep Emma tegen obstakels aan. Ze was bang dat haar tekeningen niet mooi genoeg waren of dat niemand ze zou bekijken. Maar ze bleef proberen en vroeg hulp aan haar ouders en vrienden. Door samen te werken, lukte het toch! De kinderen in het dorpje werden heel blij van de tekeningen en de vrolijke sfeer die Emma had gemaakt. Ze leerden dat ze door kleine dingen te doen, grote blije dingen konden maken. Emma ontdekte dat haar talent was om anderen vrolijk te maken en dat iedereen iets bijzonders kan doen, zelfs als je nog klein bent. Dit verhaal laat zien dat je, ook al ben je nog klein, heel veel kunt betekenen voor anderen. Door te luisteren, samen te werken en niet op te geven, kun je de wereld een beetje mooier maken. En dat is een heel mooi talent!

**Emma’s Bijzondere Gave** In het lieve dorpje Zonnestraal woonde een vrolijk meisje van vijf jaar, Emma. Ze hield van tekenen, spelen in de tuin en luisteren naar de vogels. Maar Emma wist nog niet dat ze een heel bijzonder talent had: ze kon heel goed zien wanneer iemand hulp nodig had, en ze wist altijd precies wat ze moest doen! Op een zonnige ochtend liep Emma met haar mama naar de speeltuin. Onderweg zagen ze meneer De Wit, de bakker. Hij stond voor zijn winkel te zuchten. "Mijn mooie etalage is zo leeg," mompelde hij. "Ik heb geen leuke tekeningen meer om op te hangen." Emma keek naar de grote, lege ruit. Toen voelde ze een klein idee in haar hoofd kriebelen. "Meneer De Wit," zei ze zachtjes, "mag ik een tekening voor u maken?" De bakker glimlachte. "Dat zou heel fijn zijn, Emma!" Thuisgekomen pakte Emma meteen haar kleurpotloden. Ze tekende een grote, glimlachende zonnester met daaronder broodjes die dansten. Maar toen ze klaar was, waaide er plotseling een windvlaag door het open raam – foei! – en de tekening vloog zo de modderpoes in. Emma’s tekening was helemaal vies. Ze kreeg er bijna een traan van in haar ogen. Toen dacht Emma aan meneer De Wit zijn verdrietige gezicht. Nee, ze gaf niet op! Ze veegde haar ogen droog en zei tegen zichzelf: "Ik maak gewoon een nóg mooiere!" Deze keer tekende ze extra stevig en gebruikte ze haar allermooiste kleuren. Ze tekende een regenboogtaart en lachende koekjes. Toen ze de nieuwe tekening aan meneer De Wit gaf, straalde hij helemaal. "Emma, dit is het allermooiste wat ik ooit heb gezien!" riep hij uit. Hij plakte de tekening trots in de etalage. Iedereen die langsliep, keek ernaar en kreeg er een glimlach van. Emma zag hoe blij de bakker was. Toen bedacht ze zich: er waren vast meer mensen die een beetje hulp konden gebruiken! Juf Inge op school had altijd zoveel boeken om op te ruimen. Emma begon haar elke ochtend te helpen met netjes in de rij zetten. Mevrouw Jansen, de buurvrouw, vond het zwaar om haar boodschappentas te dragen. Emma liep een stukje met haar mee en hielp de tas tillen tot aan haar voordeur. Al snel gebeurde er iets magisch. Andere kinderen uit de buurt zagen wat Emma deed. Tim hielp opeens zijn vader met het water geven van de bloemen in het plantsoen. Saar maakte een mooie tekening voor de eenzame oude mevrouw Dijkstra. Het hele dorpje begon te stralen van alle vriendelijkheid, als kleine lichtjes die elkaar aanstaken. **De Les van Emma** Emma leerde die dag een belangrijke les: ook al ben je klein, je kunt iets GROOTS doen. Iedereen kan een superhelper zijn! Soms gaat het niet meteen goed, zoals met de tekening in de modder, maar als je het opnieuw probeert, kun je anderen zo blij maken. En het allermooiste is: vriendelijkheid is besmettelijk! **Leeftijdsgroep: 4-6 jaar** Dit verhaal is speciaal geschreven voor kleuters. Het heeft korte zinnen, herkenbare emoties (blij, verdrietig), eenvoudige problemen en een positieve, hoopvolle boodschap. De focus ligt op concrete, kleinschalige acties die een kind van die leeftijd kan begrijpen en zichzelf kan voorstellen te doen.