In het donker van de keuken, zodra de deur dicht is en de wereld slaapt, ontwaakt het koffiekopje tot een heel ander leven. Het kopje, ogenschijnlijk een simpel voorwerp, heeft een geheime identiteit als een avontuurlijke reiziger en verhalenverteller. Wanneer niemand kijkt, glijdt het kopje van de keukentafel af en begint haar nachtelijke avontuur. Ze verkennen de ondergrondse wereld van de keukenkast, waar ze dansen op de melodie van knisperende papiertjes en speldjes. Soms sluipen ze door de kieren van de koelkast, waar ze de ijzige geheimen van de diepvries ontdekken en zich verkleden als ijskoningen en ijsprinsessen. Op een avond besluit het kopje de grote wereld buiten te verkennen en glijdt geruisloos van de gootsteen naar de vloer. Daar ontmoet het een groepje stofdeeltjes dat zich verkleed als sterren en planeet, en samen reizen ze door de donkere gangen onder de keukenkast, op zoek naar de verloren schat van de oude suikerpot. Soms wordt het kopje gevangen door de mysterieuze magneet van de koelkastdeur, die haar meeneemt op een wilde rit door de magnetische wereld, waarbij ze door de lucht zweeft en langs kleurrijke magnetische sterren schiet. Ze beleeft geheime avonturen, verborgen voor het oog van de bewuste bewoners, en keert altijd terug op haar plek, klaar voor de volgende dag, alsof er niets is gebeurd. Het koffiekopje leeft dus een dubbel leven: overdag een onopvallend voorwerp, maar ’s nachts een dappere ontdekkingsreiziger die de wereld onder de radar verkent en haar eigen magische verhalen schrijft.

Het bescheiden koffiekopje, zo onschuldig op het aanrecht. Maar wanneer het laatste licht uitgaat, begint zijn geheime leven. Zijn porseleinen lichaam trilt zachtjes van opwinding. Elke nacht organiseert hij illegale theekransjes met de suikerpot en de melkkannetjes. Ze fluisteren over de schandalige voorkeur van de baas voor goedkope thee in hun kostbare porselein. Soms racet hij stiekem over het aanrecht, voortgetrokken door een leger mierenzuigers die hij heeft getraind. Zijn handvat trilt van spanning bij elke bocht. Op dinsdagen geeft hij geheime danslessen aan de houten lepels. Ze leren de cha-cha-cha, maar stoten constant tegen de pannen aan. Het kopje moedigt ze aan met zachte, rinkelende geluidjes. Zijn grootste avontuur? Toen hij per ongeluk per postduif naar België werd gestuurd en een week undercover moest als chocoladeschaaltje in een Brusselse patisserie. Hij keerde terug met een klein barstje van het avontuur - dat hij trots draagt als een litteken. En op regenachtige dagen fluistert hij koortsachtige gedichten tegen het raam, hopend dat een voorbijvliegende merel ze zal verspreiden. Zijn droom? Ooit eens een échte kunstenaar ontmoeten die zijn verborgen avonturen in goud zal vereeuwigen.