**Titel: "De Rijdende Ratten van Rusty Gulch"** In een stoffig dorpje in het Westen, waar de zon altijd schijnt en de cactus altijd een glimlach lijkt te hebben, draven de helden binnen: Sheriff Bob, een man die nog nooit een pistool heeft getrokken zonder het per ongeluk op zijn eigen teen te richten, en de mysterieuze vreemdeling, Jesse "De Jukebox" Jones, die meer dan vier liedjes op zijn banjo kan spelen—allemaal over hetzelfde onderwerp: koekjes. **De plot?** Een kwaadaardige bandiet, "De Krokodil met Zilveren Tanden", probeert de goudmijn te stelen, maar hij is allergisch voor goud en heeft per ongeluk zijn tanden vervangen door zilveren tanden die knarsen als hij zenuwachtig is. Zijn plan? Een plan zo ingewikkeld dat zelfs de sheriff er niet uit kwam: hij wil de goudklomp in de vorm van een gigantische, glimmende hamburger verstoppen, omdat hij denkt dat die 'onzichtbaar' is voor de wet. **De absurde wendingen?** - Tijdens een achtervolging op een koe die eigenlijk een verkleedde politieagent blijkt te zijn, struikelt Sheriff Bob over zijn eigen sporen en valt in een kuil vol marshmallows. - Jesse speelt een liedje dat per ongeluk een lawine veroorzaakt, maar in plaats van chaos, zorgt het voor een spontaan straatfeest met dansende cactussen. - De Krokodil met Zilveren Tanden ontdekt dat zijn tanden niet alleen knarsen, maar ook kunnen spreken. Ze geven hem advies zoals "Misschien moet je eens een tandarts proberen in plaats van criminelen?" **En de climax?** De bandieten worden verrast door een groep kippen met sombrero's (die eigenlijk undercover agenten zijn), en de goudhamburger wordt gevonden in de hoed van de burgemeester, die stiekem een undercover goudzoeker blijkt te zijn. Uiteindelijk besluiten de bewoners dat goud en geweld niet de oplossing zijn, maar dat koekjes en muziek de echte schatten van Rusty Gulch vormen. **Einde?** De sheriff besluit dat hij liever in een dorp woont waar de grootste dreiging een dansende cactus is, en Jesse speelt een laatste lied, dat zo aanstekelijk is dat zelfs de zon stopt met ondergaan. En zo eindigt het avontuur, met een knal en een lach—en een koe die nog steeds een politieagent blijkt te zijn in vermomming. **Moraal?** In Rusty Gulch is het niet de goudzoeker die wint, maar degene met de beste glimlach en de meest onvoorspelbare banjo-melodie. Yeehaw!

Absoluut! Hier is een korte, absurde westernparodie voor je: **Titel: De Snelle en de Furieuze Snor** **(Een stoffig stadje, ergens in het Wilde Westen. Tumbleweed rolt door de straat, maar struikelt over een steen en breekt z'n enkel.)** **SHERIFF BRAD PITTEL (een man wiens kaaklijn scherper is dan een scheermes):** Wel, wel, wel. Kijk wat de kat heeft aangesleept. Het is Wurg-Willy, de gevaarlijkste man ten westen van de rivier de Platte. **WURG-WILLY (heeft handen als kolenschoppen, maar spreekt met een piepstemmetje):** Pittel! Ik ben hier voor één ding... en één ding alleen. Jouw geheime recept voor ambachtelijk, glutenvrij zuurdesem. **SHERIFF PITTEL:** Dat recept gaat met mij het graf in, Willy! Net als de herinnering aan die keer dat je per ongeluk je eigen paard probeerde te wurgen. *Plotseling arriveert er een gillende, roze koets getrokken door drie lama's die voortdurend spugen. Er stapt een vrouw uit, gehuld in een baljurk.* **MEVROUW PENELOPE PRUIMEL:** Mannen! Ophouden met dit gezanik! De échte vijand is de nieuwe bankdirecteur! Hij heeft zojuist een 'administratiekost' van 5 dollar ingevoerd voor het storten van goudstof! *Een collectieve huiver gaat door de menigte. Iemand laat een cactus vallen uit pure shock.* **SHERIFF PITTEL (zijn overnadrukkend):** Een... administratiekost? Dat is nog erger dan de tijd dat Slapjack-Sam een heel saloongevecht verloor tegen een deurknop. **WURG-WILLY (begint te huilen):** Mijn oma kan dat niet betalen! Ze is al zo kwetsbaar sinds ze haar houten been heeft ingeruild voor een trendy carbon fiber model! *Op dat moment daalt er een metalen cilinder uit de lucht, sissend op het dorpsplein. Er stapt een wezen uit met een zilveren pakje en een helm.* **BUITENAARDS WEZEN X-73:** AARDELINGEN. IK BEN HIER OM JULLIE PLANEET TE KOLONISEREN EN AL JULLIE... WAAR IS MIJN PAARD? IK HEB EEN SPECIFIEK CLAUSULE IN MIJN RUIMTEVAARTUIG-HUUROVEREENKOMST STAAN OVER EEN PAARD. **SHERIFF PITTEL (zucht diep):** Luister, vriend. Geen paard. Wel een heel volhardende ezel genaamd Ethel die ervan overtuigd is dat ze een theekopje is. Verder is het hier een puinhoop. We hebben een snorrenduel om 12 uur, een bankdirecteur die de kleine man uitknijpt, en Wurg-Willy hier moet nog een intense, maar onhandige monoloog afsteken. **WURG-WILLY (pakt een vel papier):** "De zon is heet, het zand is droog, en mijn woede is... eh... ook heel aanwezig!" Verdomme, het klonk beter in mijn hoofd. *Het buitenaardse wezen kijkt van de huilende Willy, naar de woedende Penelope, naar de uitgeputte sheriff. Het haalt zijn schouders op (of wat daarvoor door moet gaan).* **BUITENAARDS WEZEN X-73:** DE EMOTIONELE COMPLEXITEIT VAN DEZE SITUATIE OVERSCHRIJDT MIJN BEREKENINGEN. IK GA NAAR DE VOLGENDE PLANEET. ER WAS DAAR EEN AANBIEDING VOOR TWEE PAARDEN EN EEN STAL. *Het wezen stapt terug in z'n cilinder en verdwijnt met een *ploef* geluid, alsof iemand een kurk uit een fles trekt.* *Stilte.* **SHERIFF PITTEL (wrijft over zijn slapen):** Oké. Wie heeft er zin in een biertje? De eerste ronde is op de bankdirecteur. *Iedereen juicht, behalve de bankdirecteur, die prompt ontslag neemt en gaat werken in een trendy koffietentje waar hij zijn passie voor latte-art kan botvieren. Wurg-Willy en Sheriff Pittel worden de beste vrienden en openen een bakkerij. En de lama's? Die worden de nieuwe, uiterst onbetrouwbare, openbaarvervoersdienst van het stadje.* **EINDE**