**Titel: Het Lied van de Droom** In de stilte van de nacht, een fluistering van verlangen, een zachte dans van schimmen en sterren, waar grenzen vervagen en tijd verdwijnt. Droom, een vlucht zonder vleugels, een spiegel van wat is en wat zou kunnen zijn, een oceaan vol herinneringen en hoop, een plek waar het impossible mogelijk wordt. In de diepte van mijn ziel, woekert een sprankje licht, een stille hoop die nooit helemaal sterft, een echo van de mens die ik wil zijn. Droom, mijn geheime vriend, je neemt me mee op reizen door het onzichtbare, een melodie die nooit stopt met zingen, een eeuwige zoektocht naar thuis in het oneindige.

**Droomvlucht** In de schemering van het denken, waar de tijd zijn adem inhoudt, ontvouwt zich een zacht geheim: de droom. Hij danst op het grenzeloze doek van de nacht, een fluistering van kleur in een wereld van grijs. Soms is hij een tedere dief die herinneringen rooft en ze mengt tot nieuwe sterren aan het firmament van de ziel. Dan weer een brug van licht tussen wat was en wat nog komen moet, waar verlangens wortel schieten in de vochtige aarde van de hoop. Hij draagt de geur van verre landen en de smaak van ongesproken woorden, een echo van lach en traan die in het wakend hart nagalmt. O, droom, jij zilvere draad in het donkere weefsel van het bestaan, jij die ons leert vliegen met gebonden vleugels. In jouw spiegel zie ik het oneindige gezicht van mogelijkheid, een zachte opstand tegen de harde randen van de dag. Blijf komen, stille tolk van het onzegbare, en leer mij het geheim van jouw licht in de duisternis.