Stel een Gedicht samen dat een Levensovergang Vastlegt
description
Door met deze prompt te werken, kun je persoonlijke reflectie en creatieve expressie bevorderen, waardoor je complexe emoties gerelateerd aan verandering kunt articuleren, wat uiteindelijk leidt tot meer zelfbewustzijn en heling.
prompt
try_prompt
Schrijf een gedicht dat de gevoelens en reflecties rondom een belangrijke levensovergang verkent: {{levensovergang}}. Gebruik een poëtische ... more
generate_helper
...
tags
ai_answers
provider: openai
model: gpt-4.1-nano
Nieuwe Wegen
De sprong is groter dan ik dacht,
een sprong in het onbekende,
waar de grond onder mijn voeten
nog niet stevig lijkt,
maar mijn hart fluistert:
Hier ligt een kans, een nieuw begin.
De oude paden zijn vertrouwd,
maar ook begrensd,
een echo van wie ik was,
een spiegel van wat ik achterlaat.
Nu wacht een horizon,
onbekend en glanzend,
met beloftes die ik nog niet durf te geloven.
Ik voel de twijfel, de angst,
maar ook de vonk van hoop,
een vuur dat niet wil doven.
Elk stapje voelt als een overwinning,
een afscheid van zekerheden,
een omarming van het risico.
De overgang is geen eind,
maar een begin,
een reis door onzekerheid,
met de belofte dat elke bestemming
zelf een nieuw begin is.
En terwijl ik verder ga,
zoek ik de melodie van mijn hart,
en vertrouw ik op mijn kracht
om te groeien, te veranderen,
en te worden wie ik wil zijn.
provider: deepseek
model: deepseek-chat
**Het Onbekende Pad**
Er lag een weg, zo vertrouwd en effen,
waar elke stap een echo was van gisteren.
Mijn schaduw kende elke bocht,
mijn ziel herkende elke steen.
Maar nu een nieuw pad zich ontvouwt,
waar mist de contouren zacht omhult.
Ik hoor het fluisteren van de wind
die vragen blaast zonder antwoord.
Mijn handen, gewend aan oude werktuigen,
tasten naar nieuwe vormen in het duister.
Er is een trilling in de stilte,
een mengeling van angst en verlangen.
Wat achterblijft, is niet verloren –
slechts een hoofdstuk dat zijn laatste regel schreef.
Wat voor me ligt, is nog ongeschreven,
een blanco pagina die wacht op inkt.
Soms kijk ik terug naar de vertrouwde horizon,
waar alles zijn vaste plek bewaarde.
Dan voel ik de twijfel als een koude steen
die in mijn maag zijn gewicht laat gelden.
Maar er is ook een vonk die niet wil doven,
een stem die zachtjes in mij blijft herhalen:
"Elke reis begint met loslaten,
elk nieuw begin met moed."
En zo zet ik mijn voet op het onbekende pad,
met het hele universum in mijn borstkas.
Niet wetend waar het eindigt,
maar wetend dat ik moet gaan.

