Licht in de Schaduw In de stilte van het verlies fluistert de wind zachtjes jouw naam, een echo die nooit helemaal verdwijnt. Jouw liefde blijft als een licht dat door de donkerste uren heen schijnt, een gids in de nacht, een warmte in mijn hart. De leegte is groot, maar niet onoverkomelijk, want in elke herinnering leeft jouw stem voort, een melodie die mijn ziel streelt. De tijd heelt niet alles, zegt men, maar brengt wel nieuwe kleuren aan het canvas van mijn leven. Ik leer te dragen wat ik nog heb, de kleine tekenen van jouw aanwezigheid, en vind kracht in de liefde die blijft als een onuitwisbare vlam, die nooit dooft, maar zich verheft. Jij bent gegaan, maar niet weggevaagd, je bent de wind die mijn rug streelt, de zon die mijn dagen verlicht. En ik weet nu, dat in het afscheid een nieuwe hoop ontwaakt – een weg naar heling, een pad naar vrede.

**De Stroom Die Je Draagt** Er is een leegte waar zijn stem eens klonk, een stoel die wacht, een echo in de hal. Het licht valt anders sinds hij verder ging. Maar kijk, de wereld ademt zacht door. De takken buigen in de wind en dragen nog steeds de herinnering aan elk seizoen dat jullie deelden. Hij is het zaad in donkere aarde, de stilte tussen twee noten in een lied, de geur van regen op warme stenen. Hij stroomt in jou – in elke ademhaling, elke blik die troost zoekt in de schemer. Draag het verdriet als een rivier die zachtjes meevoert. Laat tranen worden als dauw op jonge bladeren – zij houden het licht vast tot de dag opnieuw begint. Er groeit een vrede dieper dan gemis, een liefde die het donker doorstraalt. Hij is de horizon die nooit vervaagt, de stroom die je altijd draagt.