**Titel: Dans van het Nieuwe Leven** De lente kust de aarde zacht, met vingers van zon en frisse lach, een bloem die zich opent in het ochtendlicht, een hart dat sprankelt, vrij en zacht. De wind fluistert in jonge bladeren, een melodie van hoop en vreugd, kleuren ontwaken uit diepe dromen, een schilderij dat de hemel behaagt. Elke druppel is een belofte, een sprong in het avontuur van het jaar, de wereld danst in een feest van groen, een symfonie van licht, klaar en klaar. De lente, een speelse dans van het leven, een nieuw begin, een sprankelende reis, een tijd waarin alles weer begint te zingen, in het hart van de aarde, vol vreugd en ijs.

**De Ontwaakte Glimlach** De hemel spreidt een lappendeken van blauw, Waar zonnedraadjes door de takken dansen. Een lentebries fluistert in het jonge groen, En kust de knopjes tot een bleek koraal. De wereld trekt haar grijze winterjas uit, En tooit zich in een jurk van paars en geel. De merel fluit zijn vrolijke sonate, Terwijl de regen zacht op bladeren tikt. Elk grassprietje een klein groen zwaard, Dat door de koude aarde heen breekt. De bloesems wuiven als kantwerk in de wind, Een zacht geheim dat aan de takken hangt. De lente lacht met duizend kleine monden, En schildert met het licht van nieuwe dagen. De aarde ademt zoete geuren uit, Een belofte die zich langzaam opent.