Herwonnen Kracht Na stormen die mijn hart hadden geschaad, Vond ik de kracht in mezelf weer terug, Verloor mijn weg, maar niet mijn moed, mijn daad, Herleefde ik mijn zelfvertrouwen stuk voor stuk. De duisternis leerde mij te zien, Dat na de nacht de zon weer opkomt klaar, Mijn angsten werden lessen, niet mijn pijn, Mijn groei begon met hoop en zacht gebaar. Elke tegenslag was een spiegel, klaar, Die mij mijn kracht en veerkracht deed zien, Ik stond weer op, met blik die helder straal, Mijn zelfvertrouwen won ik weer, misschien. Zo bloei ik nu, met wijsheid en met kracht, Mijn ziel herrezen uit de donkere nacht.

**Herrezen Moed** Eens was mijn geest in duisternis gehuld, Door tegenslag geknakt, van hoop beroofd. Mijn eigen kracht leek diep in mij begraven, Een schim die zich aan 't lot had overgeven. Toch klopte ergens nog een kleine vlam, Een stem die fluisterde: "Je bent wie je was." Met elke stap, hoe aarzelend en licht, Hervond ik stukjes van mijn eigen gezicht. De angst voor falen week voor nieuw vertrouwen, Ik leerde vallen om weer op te staan. De wonden heren, sterker dan voorheen, En liet de twijfel in de wind verdwijnen. Zo rijst de geest, door eigen kracht gedragen, Uit as herrezen, nooit meer om te vragen.