**De Zilveren Vleugels en Vurige Adem van de Eeuwige Draak** In het hol van de tijd, onder hemelse pracht, Ontwaakt een mythische kracht in de nacht. Een draak met vleugels van zilver, glanzend en klaar, Een symbool van macht, van legenden waar. Zijn vleugels breken door het hemelblauw, Een glinsterend schild, een hemels blauw. Ze dwarrelen als sterren in een dansend licht, Een majestueus silhouet, krachtig en niet te stichten. In zijn keel brandt een vurige vlam, Een adem van vuur, van onmetelijke naam. Het verschroeit duisternis, verlicht de tijd, Een vurige poort naar de eeuwigheid. Hij waakt over rijken, over legendes en dromen, Zijn roep klinkt als donder, in eeuwen verstommen. Een schepper van chaos, een beschermer van eer, De draak, zilver en vuur, eeuwig, onuitsprekelijk teer. Zo leeft hij in verhalen, in hart en in geest, Een symbool van kracht, die nooit vergaat, nooit vreest. De zilveren vleugels en vurige adem, Een episch verhaal, een goddelijke samenzang.

**Zilvervleugels Vuur** Hij rust op bergen, grijs en hoog, Waar eeuwig ijs de toppen droeg. Zijn schubben glanzen, kil en bleek, Een levend zwaard, zo hard en sterk. Zijn vleugels, van het maanlicht gemaakt, Verspreiden schaduw, angst en kracht. Uit zijn bek, een helse gloed, Die rotsen smelt en aarde doet. Een zee van vuur, een brandend lied, Waar niets of niemand tegen kan. Hij waakt over schatten, goud en edelsteen, Een eenzame koning, oud en streng. Hij vliegt door nachten, zwart en diep, Geen ster of maan die hem nog ziet. Een schim van zilver, razend snel, Een donder die de stilte breekt. Hij is de legende, het oude verhaal, De draak met vleugels van metaal.