**Titel: De kleur van rust** Blauw, een zachte deken over mijn geest, een kalme stroom die stroomt door mijn gedachten, als een rivier die zich kalm een weg baant door een veld van stilte. In de diepte van je tinten vind ik rust, een fluistering van vrede die nooit vervaagt, een ademhaling die me omhult, en alles wat stormt, verstilt. Je bent de hemel op een heldere dag, een spiegel van mijn innerlijke vrede, een zachte herinnering dat kalmte altijd wacht, in de rust van de blauwe hemel.

**Azuren Stilte** Blauw is de zucht van de lucht in de vroege ochtend wanneer de wereld nog ademt in fluisteringen Het is het water dat tegen de oever klotst zonder haast zonder geheimen slechts een eeuwig ritme van komen en gaan In deze kleur lost de tijd op wordt mijn geest een meer waar geen storm woedt waar rimpels zich strekken tot gladde spiegels Blauw is de ruimte tussen gedachten de zachte deken van schemer die alle scherpe kanten omhult en de ziel laat drijven op een zee van niets moeten Hier, in dit azuren rijk vouwen de vleugels zich samen en wordt stilte een taal die ik eindelijk versta