**De Roep van Rechtvaardigheid** In het hart van menselijkheid ontwaakt een vuur, Een roep die door de eeuwen weerklinkt en schreit, Voor recht dat struikelt, voor vrede die ontsnapt, Voor wie geen stem heeft, voor wie wordt gestraft. O, schep geen schaduw onder onrecht’s gewicht, Laat rechtvaardigheid als licht door duisternis stralen, Want zonder haar is onze wereld slechts een plicht, Gebroken, verloren, zonder hoop te halen. De kracht van eerlijke woorden, van gelijke strijd, Is de sleutel tot een toekomst die opbloeit, Waar elke ziel in waardigheid bevrijd, En elke hand voor recht en waarheid blijft lood. Laten wij opstaan, vastbesloten en vrij, Voor rechtvaardigheid, voor menselijkheid.

**De Onverbiddelijke Weegschaal** Waar duisternis de zwakken wil verslinden, Waar macht zich laaft aan ongelijk gewin, Moet rechtvaardigheid haar licht ontsteken, De waarde van elk mens, van buiten en vanin. Zij duldt geen voorrecht voor de rijke zondaar, Geen arm die kreunt onder een willekeur, Zij eist dat ieder, zonder enig wonder, Zijn lot kan dragen zonder zware kleur. Haar weegschaal trilt niet voor het goud dat blinkt, Noch voor de stem die dreigt met groot geweld, Zij meet het hart dat voor de waarheid zwinkt, En beschermt wie lijdt in de koude wereld. Zij is het fundament van onze stam: Zonder gerechtigheid valt elk bestaan.