**Titel: In de Schaduw van de Oud Bos** In het zachte licht van morgenstond, Speelden wij tussen oude bomen, onbewoond. De bladeren fluisterden geheimen oud, Een wereld vol magie, betoverend en koud. De geur van dennen en turf in de lucht, Verweven onze dromen, mijn hart vol zucht. De stilte van het bos, zo vol van trouw, Waar tijd even stil bleef, voor jou en voor mij, trouw. Onze stemmen klonken als een zachte melodie, Onder de kronen, vrij en vol harmonie. Elke tak, elke steen, een herinnering klein, Aan kinderlijke vreugd, puur en rein. Nu, jaren later, draag ik dat gevoel mee, De bossen van mijn jeugd, mijn eeuwige zee. Een romantisch stukje tijd dat nooit vervaagt, In mijn hart gekoesterd, door de jaren gebracht.

**Woudherinnering** In kindertijd, een gouden droom, waar zonnestralen door de bladeren stroomden. Het bos, een kathedraal van groen en goud, waar mijn jonge ziel zich dromerig vouwde. De dennen geurden naar vergeten tijd, mijn voetstap zacht op mos en heidewijd. Een eekhoorn speelde in de hoge top, de wereld was één groot, onmetlijk slot. De varens fluisterden hun oude lied, terwijl ik tussen berk en eik ging niet. Elke tak een hand, elk blad een traan, van kindergeluk onder de hemelbaan. De beekjes babbelden zachtmoedig mee, en droegen mij naar sprookjes ver weg. In 't woud waar tijd zijn adem even stilde, is mijn hart voor altijd jong gebleven.