**Amsterdam, Lied van de Spiegelstad** In de dans van de ochtendmist, ontwaken oude grachten, Hun spiegelglazen ademen verhalen, fluisterend van tijden weleer. Hier weeft de stad haar magie, in smalle straatjes en pleinen, Een symfonie van vrijheid, kleur en onbevangen sfeer. De bruggen kronkelen als juwelen in het ochtendlicht, Ze verbinden verleden en heden, een eeuwige omarming. De wind zingt door de bomen, door de bomen, door de dromen, En elke hoek vertelt een verhaal, een melodie van verlangen. De markten bruisen, levendig en puur, met geuren die betoveren, Kaas, bloemen, verhalen, een kleurrijk tapijt van het bestaan. Mensen lachen, spreken, leven in een harmonie van diversiteit, In deze stad die nooit slaapt, maar altijd ademt, altijd staan. Amsterdam, jouw ziel is vrij, rebellerend in subtiliteit, Een ode aan de vrijheid, een hart dat klopt in elke straat. Voor wie hier wandelt, wordt het een stukje van de hemel, Een plek waar dromen zich verweven met het straatbeeld, onbetaalbaar en laat. Jij bent mijn spiegel, mijn muze, mijn thuis, mijn feest, In jouw eeuwenoude omhelzing voel ik mezelf herboren, Amsterdam, stad van liefde, van strijd en van hoop, In jouw poëzie vind ik mezelf, in jouw licht mijn hoop weer.

**Amsterdamse Adem** O stad van duizend gezichten, getooid in grachtengordels, Jij die dansend ligt te dromen tussen water en graniet, Jouw straten zijn verhalen, fluisterend in steen gezet, Waar de Westertoren zachtjes over daken heen ziet. De geur van regen op de keien, versgebakken brood en tijd, Vergulde gevels weerspiegelen in trage, groene stromen, Een fietsbel klinkt als muziek, een brug zucht onder tred, En overal die ruimte die het hart heeft opengebroken. Jij draagt je schoonheid licht, als was je nooit volmaakt, Met krakende trappenhuizen en geheimzinnige hoven, Waar lach en leven bruist tot diep in de avondnacht, En elke steen een thuis is voor wie anders durven dromen. O, Amsterdam, jij leert ons hoe vrijheid ademhaalt, Hoe water niet verdeelt, maar alle zielen verbindt, Jij bent het licht dat brandt in oktobernevels vaal, De stad die in mijn ziel een oneindig lied begint.