Nieuwe wegen De dageraad breekt aan, een nieuwe horizon ontvouwt zich, een sprong in het onbekende. Angst fluistert zachtjes, een echo uit het verleden, maar ook hoop, sprankelend in het licht. De eerste stappen zijn wankel, maar vastberaden, als een reiziger die zich opnieuw uitvindt. Verlangens en twijfels dansen in mijn hoofd, een chaos van emoties, een zoektocht naar wie ik wil zijn. De muren van onzekerheid vervagen, de horizon roept met zachte kracht, een belofte van groei, van verandering. En als ik verder ga, met elke ademhaling, voel ik de kracht van het nieuwe, de vrijheid van het onbekende. Mijn hart klopt in ritme met de toekomst, een melodie van moed en vertrouwen, een reis die pas begint.

**Nieuw Begin** Eerst de stilte van het afscheid, de lege stoel die fluistert van vertrouwde paden. Een deur die zachtjes sluit en ergens anders opengaat. Dan de leegte ertussenin - een adempauze van de ziel, waarin twijfel en verlangen elkaar dansend ontmoeten. De bodemloze seconde voor de eerste stap. Het nieuwe kantoor ruikt nog naar onbekendheid. Muren die mijn schaduw nog niet kennen. Toetsenborden zonder de echo van mijn vingers. Maar langzaam vult de ruimte zich met mijn moed. Elke handdruk een brug, elke blik een anker. De koffie smaakt naar toekomst, de schermen glimlachen met ongeschreven verhalen. En in de trein naar huis weegt de tas zwaarder - niet met werk, maar met mogelijkheden. De maan knipoogt door het raam: zij kent alle cycli van beginnen.