Titel: "Verloren Schimmen" Introductie: De game opent met een korte scène vanuit het perspectief van de alwetende verteller, die de mistige stad beschrijft en de sfeer neerzet. Daarna schakelt het verhaal over naar de eerste persoon, vanuit Alex's gezichtspunt. --- **Alwetende verteller:** De stad ligt gehuld in een dikke, grijze mist. De jaren '50 brengen glans en duisternis samen, een tijd waarin geheimen zich verbergen achter glanzende gevels en rokerige cafés. In deze wereld dwaalt een man zonder herinneringen, zoekend naar zijn verleden en de waarheid. --- **Eerste persoon (Alex):** Ik sta in een smalle steeg, mijn hart bonkt in mijn borst. Alles voelt vaag, alsof mijn geheugen zich ver uitstrekt, net buiten bereik. Ik weet niet wie ik ben, maar ik voel dat ik iets moet vinden. Een naam, een gezicht, iets dat mijn herinneringen kan terugbrengen. *Keuze 1: Onderzoek de omgeving of ga naar het dichtstbijzijnde café.* **Als de speler kiest voor onderzoek:** **Eerste persoon:** Ik kijk rond, mijn ogen zoeken naar aanwijzingen. Een kapotte lantaarn, een verlaten krant op de grond. Plotseling zie ik iets glinsteren tussen de kiezels—een kleine foto, half begraven in de modder. *De verteller voegt toe:* Deze foto toont een man in een pak, met een mysterieuze glimlach. Maar wie is hij? En waarom ligt hij hier? **Als de speler kiest voor het café:** **Eerste persoon:** Ik duw de deur open en stap naar binnen. Het gerinkel van de bel klinkt. Binnen zijn weinig mensen, allemaal in zwart-witte kleding en rokerige atmosfeer. Ik zoek naar iemand die me kan helpen. --- **Vertelstijlwissel:** Na een bepaald punt in het verhaal, bijvoorbeeld na het vinden van de foto of het ontmoeten van een sleutelpersoon, schakelt de vertelstijl over naar de alwetende verteller: **Alwetende verteller:** Alex heeft de foto gevonden, en met die kleine aanwijzing ontdekt hij dat er een verband is met een oude zaak van vermiste personen. Maar de herinneringen blijven vaag, en de waarheid ligt dieper verborgen. --- **Verschuiving tussen perspectieven:** Tijdens de verdere speurtocht wisselen de scènes af tussen: - **Eerste persoon:** Gebruikt om de speler direct te laten ervaren wat Alex voelt en ziet. Bijvoorbeeld, het bezoeken van locaties, confrontaties met andere personages, of innerlijke gedachten. - **Alwetende verteller:** Geeft inzicht in de achterliggende motieven, de geschiedenis van de stad, en de verborgen agenda's van personages. Bijvoorbeeld, wanneer Alex een keuze maakt, wordt de consequentie ervan vanuit een breder perspectief uitgelegd. --- **Keuzes die de vertelwijze beïnvloeden:** De speler krijgt bijvoorbeeld de keuze: 1. **Vraag door over de foto en de man in het café** (eerste persoon): - Die keuze leidt tot een meer persoonlijke, directe ervaring en meer details over Alex's emoties. 2. **Vraag de verteller om achtergrondinformatie over de stad en de zaak** (vertelstijlwissel): - De verteller onthult dat er een verband is tussen de vermiste personen en een duistere organisatie. **Effect van keuzes:** - Als de speler kiest voor de eerste optie, wordt het verhaal meer introspectief en emotioneel. - Bij de tweede optie krijgt de speler meer context en een breder overzicht, waardoor de wereld en de mysteries dieper worden. --- **Climax:** In de ultieme confrontatie bevindt Alex zich op een verlaten gebouw, met de keuze om de waarheid te onthullen of te verbergen. De vertelstijl wisselt op dat moment: - **Eerste persoon:** "Ik adem diep in, mijn handen trillen. Wat moet ik doen? Ik weet niet of ik de waarheid aankan." - **Alwetende verteller:** "De stad wacht op de onthulling van haar geheimen, terwijl Alex besluit welke weg hij inslaat. Zijn keuze zal bepalen of hij de schimmen van zijn geheugen kan verdrijven of voor altijd verloren blijft in de mist." --- **Einde:** Afhankelijk van de keuzes van de speler en de vertelstijl die ze hebben gekozen, eindigt het spel met verschillende uitkomsten, variërend van het herstellen van Alex's geheugen tot het volledig verdrinken in de mist en geheimen van de stad. --- **Samenvatting:** "Verloren Schimmen" gebruikt de wisselwerking tussen eerste persoon en alwetende verteller om de speler diep te laten onderdompelen in de mysterieuze wereld en hoofdpersonage. De keuzes die de speler maakt, beïnvloeden niet alleen de plot, maar ook hoe de wereld wordt ervaren en onthuld, waardoor elke speelsessie uniek en rijk aan verhaal is.

**"Nevel der Herinnering" - Game Script** **HOOFDPERSONAGE** Alex, een detective met geheugenverlies. Draagt een versleten trenchcoat en hoed. Heeft flarden herinneringen aan een onopgeloste zaak. **SPELOMGEVING** "Nevelstad" - een mistige, jaren '50 stad geïnspireerd door film noir. Steegjes met gaslantaarns, oude politiebureaus, verlaten pakhuizen aan de haven. **VERTELSTRUCTUUR** - **Eerste persoon:** Alex' directe gedachten en waarnemingen - **Alwetende verteller:** Onthult verborgen waarheden en personages' motieven --- **[SCÈNE 1: ONTWAKEN]** *[EERSTE PERSON PERSPECTIEF]* **ALEX (INTERNE MONOLOG):** "De geur van regen en oude kranten. Mijn hoofd... alsof er wolken in zitten. Wie ben ik? Waarom ligt hier een politiebadge naast mijn bed?" *[SPELER KEUZE: Badge oppakken of negeren]* *[ALWETENDE VERTELLER - bij oppakken]* "Het metaal voelde vertrouwd in zijn hand, een verlengstuk van een leven dat hij niet meer kon herinneren. Maar ergens, diep in zijn onderbewustzijn, wist hij dat deze badge meer was dan een stukje tin." --- **[SCÈNE 2: HET POLITIEBUREAU]** *[EERSTE PERSON]* **ALEX:** "Kapitein Donovan. Zijn gezicht triggert iets... een gesprek dat we hadden. Over de 'Schaduwmoordenaar'. Waarom kijkt hij me zo aan?" *[ALWETENDE VERTELLER]* "Donovan's ogen verraadden een geheim dat zwaarder woog dan zijn politie-embleem. Hij herkende Alex niet alleen als collega, maar als bedreiging." *[SPELER KEUZE: Vragen naar verleden of doen alsof alles normaal is]* --- **[SCÈNE 3: ONTMOETING MET ELOISE]** *[EERSTE PERSON]* **ALEX:** "Een vrouw in het park. Haar glimlach... het doet pijn ergens. Alsof ik een foto zie die half is verbrand." *[ALWETENDE VERTELLER]* "Eloise's handen trilden toen ze Alex zag. Drie jaar geleden was hij de rechercheur die haar zus vermoordde. Nu stond hij daar, met lege ogen, terwijl haar wraakplan zich ontvouwde." --- **[VERTELMECHANICA]** **Geheugen Fragmenten Systeem:** - Speler verzamelt herinneringen via keuzes - Elke keuze ontgrendelt perspectiefwisselingen - Morele keuzes bepalen welk perspectief dominant wordt **Cruciale Keuzemomenten:** 1. **"Vertrouw je Donovan?"** - Ja: Alwetende verteller onthult Donovan's verraad - Nee: Eerste persoon blijft paranoïde maar onwetend 2. **"Accepteer je Eloise's hulp?"** - Ja: Beide perspectieven tonen haar tegenstrijdige motieven - Nee: Alwetende verteller toont gevaar dat ze vormt --- **[SCÈNE 4: DOORBRAAK]** *[PERSPECTIEF VERSMELTING]* **ALEX/EERSTE PERSON:** "De foto's op mijn bureau... het is míjn handschrift. Míjn onderzoek." *[ALWETENDE VERTELLER]* "De waarheid brak door de mist van zijn geest: Alex was niet de rechercheur op de zaak, hij was de hoofdverdachte. Zijn geheugenverlies was geen ongeluk, maar een ontsnapping." --- **[EINDE SPEL MOGELIJKHEDEN]** **Einde 1: "De Waarheid Boven Alles"** *[Alwetende perspectief dominant]* Alex accepteert zijn schuld en draagt zich over **Einde 2: "De Gekozen Onwetendheid"** *[Eerste persoon perspectief dominant]* Alex vernietigt bewijs en leeft verder in onwetendheid **Einde 3: "Het Evenwicht"** *[Beide perspectieven in harmonie]* Alex gebruikt beide waarheden om echte moordenaar te vinden --- **SPELMECHANIEKEN:** - **"Herinneringsgevechten"**: Tijdens cruciale momenten strijden de twee vertelperspectieven om dominantie - **"Mistmeter"**: Visuele weergave van helderheid in Alex' geest - **Dialoogbomen** die verschillende vertelperspectieven ontgrendelen **THEMA:** De spanning tussen wat we willen weten en wat we kunnen verdragen - en hoe waarheid vaak afhangt van wie er kijkt.