**Personage 1:** (zittend op een bankje, kijkend naar de bomen) Ik vraag me af, wat betekent het eigenlijk om vrij te zijn? Is het de afwezigheid van beperkingen, of iets anders? **Personage 2:** (loopt langs en stopt, kijkt vriendelijk) Interessant. Vrijheid is vaak een complex begrip. Sommigen zien het als de afwezigheid van obstakels, maar anderen geloven dat ware vrijheid meer te maken heeft met innerlijke bevrijding. **Personage 1:** Innerlijke bevrijding? Bedoel je dat je vrij kunt zijn, zelfs als je fysiek beperkt bent? **Personage 2:** Precies. Het is niet altijd de situatie waarin je verkeert die je vrijmaakt, maar hoe je die situatie ervaart en ermee omgaat. Soms zijn onze eigen gedachten en overtuigingen de grootste gevangenissen. **Personage 1:** Dus, zelfs als ik mijn omstandigheden niet kan veranderen, kan ik toch vrij blijven in mijn geest? **Personage 2:** Juist. Vrijheid komt voort uit de manier waarop we onze innerlijke wereld beheren. Het gaat niet alleen om de externe vrijheid, maar om de innerlijke staat van acceptatie en bewustzijn. **Personage 1:** Dat klinkt bijna als een soort bevrijding van ons eigen zelf, van onze angsten en verlangens. **Personage 2:** Het is een diepe waarheid. Soms lijkt vrijheid het meest bereikbaar wanneer we onze innerlijke ketens doorbreken en de werkelijkheid zien zoals die is, zonder de filtres van onze conditioneringen. **Personage 1:** Dus, de zoektocht naar vrijheid is eigenlijk een zoektocht naar jezelf? **Personage 2:** Inderdaad. En in die zoektocht ontdek je dat de ware vrijheid vaak al in ons aanwezig is, wachtend om herkend te worden. **Personage 1:** Dat geeft me een heel ander perspectief. Dank je wel, ik zal er langer over nadenken. **Personage 2:** Graag gedaan. Soms is de grootste vrijheid de vrijheid van het begrijpen.

**In een rustig park, ergens op een zonnige nazomermiddag** **Emma** (zuchtend, terwijl ze in het gras ligt en naar de wolken staart): Vrijheid... iedereen heeft het erover. Maar wat ís het eigenlijk? Is het gewoon doen waar je zin in hebt? Geen regels, geen verplichtingen? **Meneer De Wit** (een oudere man die onopgemerkt op een nabij bankje zat, kijkt op van zijn boek): Een vraag die de mensheid al eeuwen bezighoudt, jongedame. Mag ik? (Hij wijst naar de plek naast haar op het gras.) **Emma** (verrast, maar glimlachend): Natuurlijk. **Meneer De Wit** (gaat zitten, leunend op zijn stok): U stelt de vraag alsof vrijheid een bezit is, iets wat u ergens kunt vinden en in uw zak kunt steken. Maar stelt u zich eens voor: een rivier. Denkt u dat de rivier vrij is? **Emma**: Nou... ja? Hij stroomt waar hij wil. Hij is niet opgesloten. **Meneer De Wit**: Precies. Hij stroomt. Maar stroomt hij zómaar? Of volgt hij de wetten van de zwaartekracht? Stroomt hij niet binnen de bedding die de aarde voor hem heeft gevormd? Zijn vrijheid ligt niet in het negeren van de bedding, maar in het volmaakt en krachtig *vullen* ervan. Zonder de bedding zou hij een nutteloze plas worden die verdampt in de zon. **Emma** (fronsend, diep in gedachten): Dus... vrijheid is niet het afwijzen van alle grenzen? Het is niet 'vrij *van*' iets? **Meneer De Wit**: Daar begint het vaak mee, die jeugdige opstand. 'Vrij van regels, vrij van mijn ouders, vrij van verwachtingen.' Maar dat is een negatieve vrijheid, een lege. De ware, positieve vrijheid... die komt daarna. Die is 'vrij *tot*'. Vrij om je eigen bedding te kiezen. Vrij om je eigen wetten te erkennen en daarin meesterlijk te worden. De grootste vrijheid ligt niet in chaos, maar in toegewijde, bewuste keuze. **Emma**: Maar hoe kies je dan? Hoe weet je welke bedding de juiste is? Dat klinkt ook weer als een gevangenis. **Meneer De Wit** (zacht lachend): Ah, dat is het mysterie. De rivier weet niet of hij naar de zee of een meer stroomt. Hij stroomt eenvoudigweg. Onze vrijheid ligt in het accepteren van de stroom van het leven, in het leren lezen van de contouren van onze eigen bedding – onze talenten, onze passies, onze beperkingen – en daar vervolgens volledig in te gaan staan. Vrijheid is de moed om de stroom te zijn die je bent, binnen de bedding die je krijgt. Het is de aanvaarding die bevrijdt. **Emma** (kijkt naar haar handen, alsof ze ze voor het eerst ziet): Dus het gaat niet om het breken met alles... het gaat erom een dieper verbond aan te gaan met wat er al is. Met jezelf. **Meneer De Wit** (knikt, een warme glimlach op zijn gezicht): Juist. De vogel is niet vrij omdat hij de lucht hatelijk vindt, maar omdat hij haar heeft leren gebruiken om te vliegen. Zoek niet naar vrijheid *ergens anders*. Vind haar in de manier waarop je de wereld die je nu omringt, omarmt. **Emma**: Dat... dat is anders dan ik dacht. Minder een strijd, meer een dans. **Meneer De Wit**: Precies. Een dans met het leven zelf. (Hij staat langzaam op). Denk er maar over na. De rivier stroomt altijd door. Een fijne dag verder. **Emma** (kijkt hem na, dan weer naar de lucht): Een dans... (Een rustige glimlach verschijnt op haar gezicht). Ja. Dat klinkt goed.