Personage 1: (met een lichte buiging) Goedemiddag, meneer. Het is een genoegen u te ontmoeten. Ik hoop dat u een goede reis heeft gehad. Personage 2: Hallo! Ja, bedankt, het was een fijne vlucht. Ik ben blij hier te zijn. U spreekt goed Engels, dat maakt het makkelijker. Personage 1: Dank u wel. Ik probeer zo duidelijk mogelijk te zijn. Bij onze cultuur is het belangrijk om respect te tonen. Ik hoop dat mijn manier van communiceren niet onbeleefd overkomt. Personage 2: Absoluut niet, ik waardeer uw beleefdheid. Maar ik moet toegeven dat ik soms moeite heb met de subtiele nuances. Bijvoorbeeld, ik merkte dat u niet meteen uw mening gaf over mijn voorstel. Ik ben gewend dat men direct is, dus ik vroeg me af of alles in orde is. Personage 1: Ah, ik begrijp het. In Japan is het gebruikelijk om eerst voorzichtig te luisteren en niet meteen te reageren, vooral in formele situaties. Het is niet dat ik het niet eens ben, maar ik wil zeker weten dat ik alles goed begrijp en dat er geen misverstanden ontstaan. Personage 2: Dat is interessant. In Brazilië waarderen we openheid en directheid. We zeggen vaak precies wat we denken. Maar ik respecteer uw aanpak en waardeer dat u de tijd neemt. Personage 1: Dank u wel voor uw begrip. Ik ben benieuwd naar uw ideeën en hoe wij kunnen samenwerken. Misschien kunnen we een balans vinden tussen onze manieren van communiceren. Personage 2: Dat lijkt me een uitstekend plan. Ik stel voor dat we eerlijk blijven en vragen stellen als iets niet duidelijk is. Zo kunnen we misverstanden voorkomen. Personage 1: Zeker. Laten we open blijven staan voor elkaars cultuur en communicatie. Ik kijk uit naar onze samenwerking. Personage 2: Ik ook, meneer. Bedankt voor uw geduld en uitleg. Ik ben ervan overtuigd dat we een goede relatie kunnen opbouwen.

Personage 1 (Takashi, Japanse zakenman): *Buigt lichtjes* Goedemiddag, meneer Silva. Het is een eer om u te ontmoeten. Dank u voor uw tijd. Personage 2 (Ricardo, Braziliaanse ondernemer): *Steekt hartelijk de hand uit* Ah, Takashi! Eindelijk persoonlijk! Kom, geef me een hand! Zo doen we dat in Brazilië! Takashi: *Aarzelend schudt hij de hand, met terughoudende grip* ... Zeer aangenaam. Mag ik u een stoel aanbieden? Ricardo: *Gaat ontspannen zitten, legt een enkel op zijn knie* Dus, laten we meteen ter zake komen! Ik heb het over je voorstel gehoord, maar de prijs is 20% te hoog. Wat kunnen we hieraan doen? Takashi: *Knippert even met zijn ogen, houdt zijn handen netjes gevouwen* ... Dit voorstel is het resultaat van zorgvuldige berekening. Misschien kunnen we eerst elkaars bedrijfsfilosofie beter leren begrijpen. Ricardo: *Leunt naar voren met een brede lach* Filosofie? Mijn filosofie is simpel: snelle deal, snelle winst! Waarom maken we het niet concreter? Takashi: *Kijkt discreet naar zijn horloge* ... Bij ons in Japan waarderen we een grondige basis. Misschien kunnen we eerst over de lange-termijnvisie praten? Ricardo: *Fronst licht, maar behoudt zijn glimlach* Luister, vriend. Ik voel dat ik je ongemakkelijk maak. In mijn cultuur zijn we gewoon... directer. Betekent jouw terughoudendheid dat je niet geïnteresseerd bent? Takashi: *Maakt een zeldzame directe oogcontact* Integendeel. In Japan tonen we respect door eerst relaties op te bouwen. Maar ik ben nieuwsgierig naar uw aanpak. Kunt u me meer vertellen over Braziliaanse zakencultuur? Ricardo: *Ontspant zichtbaar* Ah! Nu begrijp ik het! Bij ons is directheid juist een teken van oprechtheid. Maar vertel mij dan - hoe kan ik jouw vertrouwen winnen op de Japanse manier? Takashi: *Een klein glimlachje verschijnt* Misschien... kunnen we beginnen met een kopje koffie? En u kunt me vertellen over uw familiebedrijf? Bij ons begint zaken doen met het leren kennen van de persoon. Ricardo: *Knipoogt* Dat klinkt als een goed plan. En misschien kan ik je leren hoe je een echte Braziliaanse handdruk geeft - met wat meer ziel! Takashi: *Buigt lichtjes* Dat zou ik zeer waarderen. Laten we elkaars manieren leren begrijpen. Ricardo: *Staat op en buigt onhandig maar oprecht terug* Proost op onze culturele uitwisseling!