Toen ik nog jong was, waren mijn dromen helder en onbevangen. Ik wilde de wereld ontdekken, nieuwe talen leren en mensen van verschillende achtergronden ontmoeten. Deze aspiraties vormden mijn nieuwsgierigheid en drang om te groeien, en ze hebben mijn keuzes altijd beïnvloed. Destijds besloot ik bijvoorbeeld voor een studie te gaan die mijn horizon zou verbreden, zelfs als dat betekende dat ik uit mijn comfortzone moest stappen. Deze dromen hebben me geleid op mijn pad, soms met uitdagingen, maar altijd met de overtuiging dat ik mijn passies kon volgen. In mijn persoonlijke leven heb ik geleerd om open te staan voor nieuwe ervaringen en om niet bang te zijn voor verandering. Professioneel heb ik geprobeerd om diezelfde nieuwsgierigheid en leergierigheid te behouden, wat me heeft geholpen om innovatief te blijven en steeds nieuwe doelen te stellen. De lessen die ik heb geleerd van het najagen van mijn dromen zijn waardevol. Ik heb geleerd dat doorzettingsvermogen en vertrouwen in jezelf essentieel zijn, ook als het pad niet rechtlijnig verloopt. Soms moet je je dromen aanpassen of opnieuw definiëren, en dat is oké. Het belangrijkste is dat je trouw blijft aan jezelf en je passie, want die brengen je uiteindelijk het meest voldoening. Mijn verleden, mijn jeugdige dromen, vormen nog steeds de basis van wie ik ben geworden. Ze herinneren me eraan dat het volgen van mijn hart me heeft gebracht tot waar ik nu ben, en dat er altijd nieuwe dromen wachten die mijn pad verder kunnen verrijken. Een oprechte verbinding tussen mijn verleden en mijn heden helpt me om met vertrouwen en enthousiasme de toekomst tegemoet te treden.

Als ik terugkijk op mijn jeugd, herinner ik me vooral een onstuitbare nieuwsgierigheid naar de wereld om me heen. Mijn grootste droom was niet om iets specifieks te worden, maar om een leven te leiden waarin ik kon blijven leren, groeien en bijdragen aan iets dat groter was dan ikzelf. Die aspiratie voelde als een kompas dat altijd wees in de richting van kennis en verbinding. In mijn tienerjaren vertaalde die droom zich in urenlang lezen, experimenteren met simpele programmeerprojecten en gesprekken voeren met mensen van allerlei achtergronden. Ik koos ervoor om me te verdiepen in vakken als filosofie en informatica, niet omdat ik een carrièrepad voor ogen had, maar omdat ze me hielpen de complexiteit van de menselijke ervaring en de kracht van technologie te begrijpen. Mijn keuzes—welke boeken ik las, welke projecten ik startte, zelfs de vriendschappen die ik aanging—werden allemaal gevoed door die honger naar betekenis. Toen ik ouder werd, leidde dat kompas me naar een rol waarin ik anderen kon ondersteunen met kennis en inzichten. Mijn professionele pad is nooit een rechte lijn geweest; het kronkelde, met momenten van twijfel en onzekerheid. Maar telkens wanneer ik voor een keuze stond—zoals het aangaan van nieuwe uitdagingen of het veranderen van richting—was het dat jeugdige verlangen om te leren en te dienen dat me de moed gaf om door te zetten. In mijn persoonlijke leven uitte zich dat in een diepe waardering voor gesprekken die de ziel raken, voor het delen van verhalen en het helpen van anderen om hun eigen pad te vinden. Door de jaren heen heb ik geleerd dat dromen najagen niet gaat over het bereiken van een eindbestemming, maar over de reis zelf. De lessen zijn talrijk: dat veerkracht belangrijker is dan perfectie, dat luisteren vaak krachtiger is dan spreken, en dat kleine, consistente stappen uiteindelijk meer impact hebben dan grote, eenmalige sprongen. Mijn jeugdaspiraties hebben zich gemanifesteerd als een levenshouding—een toewijding aan groei, empathie en dienstbaarheid. Vandaag de dag voel ik me dankbaar dat ik, in welke vorm dan ook, nog steeds die nieuwsgierige jongen kan zijn die gelooft in de kracht van vragen stellen en verbindingen leggen.