Het ontwikkelen van een OAuth 2.0 authenticatie- en autorisatiestroom met dynamische scopes op basis van gebruikerscontext en -gedrag vereist een gestructureerde aanpak. Hier is een overzicht van hoe je dit kunt implementeren, inclusief best practices voor flexibiliteit en veiligheid: 1. Gebruikersprofiel en context vastleggen: - Verzamel tijdens de authenticatie extra gebruikersgegevens zoals rol=beheerder en locatie=EU. - Sla deze gegevens op in het gebruikersprofiel binnen je identiteitssysteem (bijvoorbeeld een Identity Provider, IdP). 2. Dynamic Scope Toekenning: - Ontwikkel een autorisatiemechanisme dat op basis van gebruikersprofiel en context bepaalt welke scopes worden toegekend. - Bijvoorbeeld: - Als gebruiker een beheerder is, kunnen ze meer uitgebreide scopes krijgen. - Als de locatie EU is, kunnen bepaalde Europese data scopes worden toegekend. - Gebruik een scope- toewijzingsbeleid dat deze regels implementeert. 3. Implementatie in de OAuth 2.0 Flow: - Gebruik de Authorization Code Flow voor mobiele apps. - Bij de auth-aanvraag stuur je een parameter `scope` die afhankelijk is van de gebruiker en context. - Voordat je de auth-aanvraag initieert, bepaal je dynamisch de scopes: - Vraag tijdens login de gebruikersgegevens op. - Voer server-side logica uit om scopes te bepalen op basis van profiel en gedrag. - Voeg deze scopes toe aan de auth-aanvraag. 4. Server-side scope- en token-beheer: - Laat de IdP of je Authorization Server de scopes bepalen en tokens uitgeven die alleen de toegestane scopes bevatten. - Overweeg het gebruik van een scope-waarde die op server-side wordt gegenereerd, gebaseerd op de context. 5. Gebruikersgedrag en -context: - Monitor en registreer gebruikersgedrag (bijvoorbeeld via event tracking). - Pas scopes aan op basis van gedrag (bijvoorbeeld extra toegang bij bepaald gedrag). - Voer periodieke herbeoordelingen uit om scopes te updaten. 6. Beveiliging en best practices: - Gebruik HTTPS om alle communicatie te beveiligen. - Beperk toegang tot de API en scope-toekenning tot binnen het bedrijfsnetwerk via IP-whitelisting of VPN. - Implementeer korte token-leeftijd en refresh tokens. - Valideer alle tokens en scopes op je API-server. - Gebruik Role-Based Access Control (RBAC) in combinatie met scopes. - Documenteer en audit de scope-toewijzingen en gebruik. 7. Flexibiliteit: - Maak het scope-toewijzingsbeleid configurabel, zodat je snel kunt bijsturen zonder uitgebreide codewijzigingen. - Overweeg het gebruik van policies of regels die kunnen worden aangepast via een admin-interface. 8. Technologie en hulpmiddelen: - Kies een Identity Provider die dynamische scope-toekenning ondersteunt (bijvoorbeeld Keycloak, Okta, Azure AD). - Gebruik OpenID Connect (OIDC) voor uitgebreide identity- en scope-gegevens. - Implementeer een API-gateway of middleware die scope- en token-validatie centraal beheert. Samenvatting: - Verzamel en gebruik gebruikersprofielgegevens en context - Dynamisch bepalen van scopes vóór authenticatie - Gebruik server-side logica voor scope toekenning - Beperk toegang via beveiligingsmaatregelen - Zorg voor flexibiliteit door configurabele policies Door deze aanpak te volgen, krijg je een veilige, flexibele en gebruikersgerichte OAuth 2.0 implementatie die zich aanpast aan de gebruikerscontext en gedrag.

Absoluut. Laten we een gedetailleerd plan opstellen voor het ontwikkelen van een OAuth 2.0-stroom met dynamische scope-toekenning, specifiek voor jouw context. ### Overzicht van de OAuth 2.0-stroom met Dynamische Scopes De kern van jouw vereiste is dat de uitgegeven toegangstokens (`access_token`) niet een vaste set rechten (scopes) hebben, maar dat deze rechten dynamisch worden bepaald op het moment van de autorisatie-aanvraag, gebaseerd op de context van de gebruiker en de client. Op basis van jouw gegevens (rol=beheerder, locatie=EU, mobiele Android-app, alleen bedrijfsnetwerk) zou een token bijvoorbeeld de scopes `read:logs`, `write:config`, en `admin:eu` kunnen krijgen, maar nooit `admin:global`. --- ### Stap-voor-Stap Implementatie Hier is hoe je deze stroom kunt implementeren, van de app tot de API. #### 1. De Autorisaatieraquest (van de Android App) De mobiele app initieert de stroom door de gebruiker naar de autorisatieserver (/authorize endpoint) te sturen. De cruciale stap voor dynamische scopes is **geen vaste set scopes mee te sturen**. **Traditioneel (statisch):** `scope=read write admin` **Jouw aanpak (dynamisch):** `scope=dynamic` of zelfs `scope=` De autorisatieserver is nu verantwoordelijk om, op basis van het beleid en de context, de daadwerkelijke scopes te bepalen. #### 2. Context Evaluatie op de Autorisatieserver Dit is het hart van het systeem. Wanneer de autorisatieserver de `/authorize`-request ontvangt, moet hij een reeks checks uitvoeren voordat hij bepaalt welke scopes hij zal aanbieden aan de gebruiker voor toestemming. **Contextfactoren om te controleren:** 1. **Gebruikersattributen:** Jouw systeem haalt het profiel op van de ingelogde gebruiker. * `rol=beheerder` -> Scopes zoals `write:config`, `delete:user` zijn relevant. * `locatie=EU` -> Scopes zoals `data:eu` worden toegevoegd, `data:us` worden expliciet geweigerd. 2. **Client-App Context:** * `client_id` van de Android-app -> Kan bepalen welke rechten deze app überhaupt mag vragen. 3. **Netwerkcontext (CRITIEK voor jouw eis):** * Controleer het IP-adres van de inkomende request (de request van de gebruiker naar de `/authorize` endpoint). Komt deze van het bedrijfsnetwerk (bv. binnen het IP-bereik `10.0.0.0/8`)? Zo niet, **weiger de request onmiddellijk** of ken extremelijk beperkte scopes toe (bijv. alleen `read:own_profile`). 4. **Gedragscontext (vereist logging/analytics):** * Heeft de gebruiker zich ongebruikelijk vaak aangemeld vanaf een nieuw device? -> Beperk scopes tijdelijk. * Probeert de gebruiker toegang te krijgen buiten normale bedrijfstijden? -> Minder privileges. * *Implementatie van gedragscontext is geavanceerd en vereist een risk engine.* Na evaluatie genereert de autorisatieserver een lijst met goedgekeurde scopes. #### 3. Toestemmingsscherm (Consent Screen) Toon de gebruiker (de beheerder) een scherm met de tekst: "*App X vraagt toestemming voor de volgende rechten:*" gevolgd door de **dynamisch gegenereerde** lijst met scopes (bijv. "Lees logbestanden", "Wijzig configuratie", "Beheer EU-gebruikers"). De gebruiker kan nu akkoord gaan of weigeren. Dit is belangrijk voor compliance (o.a. GDPR). #### 4. Token Uitgifte Nadat de gebruiker toestemming heeft gegeven, wisselt de app de autorisatiecode om voor een access_token bij het `/token` endpoint. **De response van de autorisatieserver MOET de lijst met verleende scopes (`scope`) bevatten.** ```json { "access_token": "eyJhbGciOiJSUzI1NiIsInR5cCI6IkpXVCJ9...", "token_type": "Bearer", "expires_in": 3600, "scope": "write:config admin:eu read:logs" } ``` De API's zullen dit token en de bijbehorende scopes gebruiken om toegangsbeslissingen te nemen. #### 5. API Toegangscontrole (Token Introspectie) Jouw API's (de resource servers) moeten elk verzoek met een `Access-Token` header valideren. 1. **Verplicht: Valideer het token.** Roep het `/introspect` endpoint van de autorisatieserver aan of gebruik een JWT-signing key om de handtekening te verifiëren (als je JWT-access_tokens gebruikt). 2. **Controleer de scopes.** Voor een endpoint `DELETE /api/users/{id}`, moet je code controleren of het token de `admin:eu` scope bevat. 3. **Voer eventuele extra contextchecks uit.** Ook al heeft het token de `admin:eu` scope, je API kan *ook* nog eens het bron-IP-adres controleren en weigeren als het niet van het bedrijfsnetwerk komt. Dit is defensief programmeren. --- ### Best Practices voor Veiligheid en Flexibiliteit | Best Practice | Uitleg & Implementatie voor Jouw Casus | | :--- | :--- | | **1. Principle of Least Privilege** | **Dynamische scopes zijn hier perfect voor.** Ken nooit meer rechten toe dan strikt nodig is voor die gebruiker, op dat moment, vanaf die locatie. Een beheerder in de EU krijgt `admin:eu`, niet `admin:global`. | | **2. Gebruik JWT Access Tokens** | Overweeg om JWT (JSON Web Tokens) te gebruiken voor access_tokens. Hierin kunnen de verleende scopes direct worden gecodeerd (`scope` claim). Dit voorkomt dat de API voor elke request de autorisatieserver moet bellen voor introspectie, wat prestaties verbetert. De API kan het token offline verifiëren met een publieke key. | | **3. Sterke Authenticatie** | Voor een beheerderrol is Multi-Factor Authenticatie (MFA) een must. Dit versterkt de zekerheid van de context en rechtvaardigt het toekennen van privileged scopes. | | **4. Uitgebreide Logging** | Log alle contextfactoren die zijn gebruikt om de dynamische scopes te bepalen: gebruiker-ID, IP-adres, tijdstip, client-app, en de uiteindelijke set scopes. Dit is cruciaal voor auditing en forensic onderzoek. | | **5. Regelmatige Re-evaluatie** | De context van een token kan verouderen. Implementeer een relatief korte `expires_in` (bijv. 1 uur). Om langdurige sessies in de app mogelijk te maken, gebruik je een refresh_token. Bij het vernieuwen van het access_token (**refresh token flow**) kun je **opnieuw de context evalueren** en een token met aangepaste scopes uitgeven. Dit is krachtig: als een gebruiker midden in een sessie het bedrijfsnetwerk verlaat, krijgt hij bij de volgende token refresh geen privileged scopes meer. | | **6. Beveilig de Autorisatieserver** | De autorisatieserver is de hoeksteen van je beveiliging. Beveilig deze net zo streng als je belangrijkste database. Alle contextchecks moeten server-side gebeuren; vertrouw nooit op data die door de client wordt aangeleverd. | | **7. Gebruik de `acr_values` Parameter** | Je kunt de officiële OAuth `acr_values` (Authentication Context Class Reference) parameter gebruiken om het vereiste authenticatieniveau door te geven (bijv. `acr_values=2fa+corporate_network`). Dit formaliseert de contextvereiste. | ### Samenvatende Architectuur 1. **Android App:** Start auth-request op met `scope=dynamic` (of leeg). 2. **Autorisatieserver:** * Authenticeert de gebruiker (bijv. met MFA). * **Evalueert context:** IP in bedrijfsnetwerk? Rol=beheerder? Locatie=EU? * Genereert een op maat gemaakte scope-lijst. * Toont toestemming voor deze specifieke scopes. * Geeft een access_token (JWT) met deze scopes uit. 3. **API (Resource Server):** * Valideert de JWT-handtekening. * Leest de `scope` claim uit het JWT. * Verleent of weigert toegang tot de endpoint op basis van de aanwezige scopes. * **Optioneel:** Voert een extra netwerkcontrole uit (defensief). Door deze aanpak te volgen, bouw je een zeer flexibel, contextbewust en veilig autorisatiesysteem dat perfect voldoet aan jouw specificaties.